راکتور هسته‌ای، وسیله‌ای است که برای آغاز و کنترل یک واکنش زنجیره‌ای هسته‌ای استفاده می‌شود. دو نوع راکتور هسته‌ای داریم که رآکتورهای قدرت و رآکتورهای تحقیقاتی هستند. رآکتورهای قدرت مولد برق بوده و رآکتورهای تحقیقاتی وظیفه تجزیه‌ و تولید ایزوتوپ‌ها را دارند.
در رآکتورهای هسته‌ای گرمای حاصل از فرایند هسته‌ای به یک سیالِ کاری (آب یا گاز) منتقل می‌شود که از میان توربین‌های بخار عبور می‌کنند. آنها یا پروانه‌های کشتی را به حرکت در می‌آورند یا محورهای ژنراتورهای الکتریکی را می‌چرخانند.
بخار هسته‌ای تولید شده در اصل می‌تواند برای گرمایش فرآیندهای صنعتی یا برای گرمایش منطقه‌ای استفاده شود. برخی از راکتورها برای تولید ایزوتوپ‌ها برای مصارف پزشکی و صنعتی یا برای تولید پلوتونیوم برای مصارف نظامی استفاده می‌شوند. از اوایل سال ۲۰۱۹، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش داد که ۴۵۴ راکتور انرژی هسته‌ای و ۲۲۶ راکتور تحقیقاتی هسته‌ای در سراسر جهان در حال فعالیت هستند.