آیا این تصویر از سطح ماه با میکروسکوپ گرفته شده؟
نه، این یک “نقشه‌ی نورپردازی چندزمانه” است. برای درست کردن آن، فضاپیمای مدارگرد شناسایی ماه با دوربین زاویه‌باز خود، در درازنای ۶ شبانه‌روزِ ماه (هم‌ارز ۶ ماهِ زمین)، ۱۷۰۰ عکس که پی در پی و از زاویه‌های گوناگون از منطقه‌ای به مرکزیت قطب جنوب ماه گرفت.
این تصویرها سپس روی هم انباشته شده و به داده‌های دودویی (باینری) تبدیل شدند (پیکسل‌های سایه =۰، پیکسل‌های روشن =۱) و با هم نقشه‌ای را ساختند که درصدِ زمانی که هر نقطه از سطح با نور خورشید روشن شده بوده را نشان می‌دهد.
دهانه‌ی برخوردی شکلتون با پهنای ۱۹ کیلومتر را که به نظر می‌رسد همواره در سایه است نزدیک مرکز نقشه می‌بینیم.
خود قطب جنوب ماه در لبه‌ی این دهانه و در جایگاهِ ساعت ۹ آنست.
از آنجایی که محور چرخش ماه همیشه تقریبا عمود بر صفحه‌ی دایره‌البروجی (برجگاهی) است، سطح دهانه‌های نزدیک به قطب جنوب و شمال آن می‌توانند همیشه در سایه و نوک قله‌های آن‌ها نیز تقریبا همیشه در آفتاب بمانند.
برای پایگاه‌هایی که در آینده در ماه ساخته خواهد شد، کف دهانه‌های سایه‌دار می‌توانند ذخیره‌گاه‌های آب یخ‌زده باشند و ستیغ‌های آفتابی هم جایگاه‌هایی خوب برای برپا کردن آرایه‌های انرژی خورشیدی.
منبع: 1star7sky.com
