دانه‌های ماسه موجود در سواحل بیش از چیزی که تا کنون تصور می‌شد می‌توانند تاریخچه‌ی زمین را برملا کنند. دانشمندان روش جدیدی کشف کرده‌اند که به کمک آن می‌توان اثر انگشت توزیع زمانی را در زیرکونیوم موجود در ماسه پیدا کرد. از این اثر انگشت می‌توان اطلاعات زیادی در مورد تکامل سطح زمین طی میلیاردها سال به‌دست آورد.
زیرکونیوم ماده‌ای است که زمین‌شناسان همیشه به دنبال آن می‌گردند، زیرا این ماده زمانی شکل گرفته است که قاره‌های بزرگ زمین با یکدیگر برخورد کرده‌اند. کریستال‌های زیرکونیومی در برخی موارد بالغ بر میلیاردها سال عمر داشته و تاریخچه‌ای طولانی را با خود دارند.
زمانی که تکه‌های مختلف پوسته‌ی زمین با یکدیگر برخورد داشته و به یکدیگر ساییده شده‌اند، سنگ‌های جدیدی شکل گرفته‌اند که تاریخچه‌ی این برخوردها را درون خود دارند. زمانی که این سنگ‌ها به شکل دانه‌های ریز درآمده‌اند باز هم می‌توان تاریخچه‌ی موجود در سنگ‌ها را در ماسه‌های به‌دست آمده از آن‌ها ردیابی کرد.
ماسه‌هایی که در سواحل دنیا وجود دارند، تاریخچه‌ی عظیمی از زمین‌شناسی سیاره‌ی ما را درون خود دارند و روش مورد استفاده توسط محققین باعث شده است که بتوانند این اطلاعات را از ماسه‌ها بیرون بیاورند. تعیین توزیع زمانی در زیرکونیوم موجود در ماسه‌های قدیمی و جوان به دانشمندان اجازه می‌دهد بدانند چه رخدادهایی در عصرهای مختلف رخ داده است و ماسه‌های مورد نظر را ساخته است.
از این روش همچنین می‌توان استفاده کرد و دریافت که زمین از ابتدا چگونه بیوسفر قابل سکونت را بر روی خود توسعه داده است. نتایجی که روش جدید به‌دست می‌دهد، بسیار دقیق‌تر از نتایجی است که توسط دیگر روش‌ها به‌دست آمده است. یکی دیگر از مزایای روش جدید این است که به کمک آن می‌توان حرکات صفحات تکتونیکی را نیز درک کرد.
دانشمندان به کمک روش جدید خود، رسوبات جمع‌آوری شده از آمریکای جنوبی، قسمت شرقی جنوبگان و غرب استرالیا را مورد ارزیابی قرار داده‌اند. رسوبات موجود در سواحل غربی آمریکای جنوبی با سواحل شرقی آن کاملاً متفاوت بوده‌اند، زیرا سواحل شرقی این قاره عموماً از نظر زمین‌شناسی شرایط آرامی را سپری کرده است و دانه‌های ماسه موجود در آنجا ترکیبی از دانه‌های جوان و دانه‌های با قدمت بالا است و سنگ‌هایی که این دانه‌ها را ساخته‌اند، گوناگونی خیلی زیادی داشته‌اند و منشاء آن‌ها به مناطق آمازون برمی‌گردد.
به کمک روش بررسی ماسه‌های ساحلی، می‌توان درک بهتری از ماهیت زمین‌شناسی باستانی داشت و به این ترتیب می‌توان حرکات صفحات تکتونیکی را در زمان‌های مختلفی مورد بررسی قرار داد. نتایج این مطالعه در مجله‌ی Earth and Planetary Science Letters منتشر شده است.
