همه ما می دانیم که سگ ها با تشخیص دیابت، سرطان ها و موارد مثبت کرونا، حس بویایی قدرتمندی دارند. با این حال، محققان از مشاهده وسعت زیاد رشته های عصبی بویایی در مغز سگ ها شگفت زده شدند.
اریکا اندروز (Erica Andrews) محقق تصویربرداری عصبی دامپزشکی از دانشگاه کرنل و همکارانش به تازگی مسیرهای بویایی مغز سگ های خانگی را با استفاده از اسکن ام آر آی ردیابی کرده اند.
این تکنیک از تفاوت در جریان مولکول ها مانند آب برای ایجاد نقشه پیچیده ای از ساختارهای بافتی استفاده می کند.
با این داده‌ها، تیم پژوهشی نقشه های سه بعدی از مجاری عصبی مغز سگ ها را ساخت و ماده سفید گسترده ای را ردیابی کرد که نواحی بویایی مغز را به هم مرتبط کرده و یک بزرگراه اطلاعاتی عظیم و ناشناخته را بین سیستم های بویایی و بینایی سگ ها آشکار کرد.
پیپ جانسون (Pip Johnson) محقق تصویربرداری عصبی دانشگاه کرنل توضیح می دهد: ما هرگز این ارتباط بین بینی و لوب پس سری، از نظر عملکرد قشر بینایی در سگ ها را در هیچ گونه ای ندیده ایم. از نظر اندازه، این خطوط در مقایسه با آنچه در سیستم بویایی انسان توصیف شده است، واقعاً چشمگیر و بیشتر شبیه به سیستم های بینایی ما بودند. این موضوع احتمالاً همان چیزی است که به سگ ها اجازه می دهد حتی بدون بینایی بسیار خوب عمل کنند.
بینی یک سگ به خودی خود به طرز چشمگیری با بیش از ۲۲۰ میلیون سلول تشخیص بو، در مقایسه با ۵۰ میلیون گیرنده بویایی انسان، بسیار مجهز است. تنها با این اندام بویایی، سگ ها می توانند آگاهی فضایی ایجاد کنند، ارتباطات شیمیایی را بخوانند، حالات روحی ما را حس کرده و همه چیز، از جمله منابع گرمای ضعیف را ردیابی کنند.
جانسون در ادامه می گوید: این یافته در سگ ها بسیار منطقی است. وقتی وارد اتاقی می شویم، در درجه اول از دید خود استفاده می کنیم تا بفهمیم کجاییم، چه کسی در اتاق است و یا کجا میز است. در حالی که این مطالعه نشان می دهد در سگ ها حس بویایی واقعاً با بینایی ادغام شده است.
به گفته محققان در۲۳ سگ اسکن شده، پژوهشگران همچنین مسیرهای اطلاعاتی ماده سفید مغز را شناسایی کردند که به شدت بخش بویایی را با چهار منطقه دیگر مغز نیز متصل می کند. درست مانند انسان، مسیرهای بویایی به قشر پیریفورم (سبز) و سیستم لیمبیک (آبی) احتمالاً بو را به حافظه و احساسات مرتبط می کند. تصور می شود که قشر آنتورینال (مسیر صورتی) بوها را پردازش و همچنین به حافظه متصل می کند.
علاوه بر ارتباط با بینایی، پیوندهای بین پیاز بویایی و ساقه مغز از طریق دستگاه قشر نخاعی نیز یک یافته غیرمنتظره بود.
اندروز و همکارانش گمان می کنند که این ارتباطات ممکن است اجازه دهد تا پاسخ های غریزی بیشتری به بوها بدون نیاز به پردازش بالاتر در مغز رخ دهد.
محققان در پایان اعلام می کنند که البته، ما در این مرحله نمی دانیم که آیا این یافته بدان معناست که سگ ها می توانند بوها را ببینند، اگرچه مغز قادر به انجام برخی چیزهای بسیار عجیب است.
این تیم پژوهشی نتیجه می گیرد که این یافته ها نشان می دهد که سیستم بویایی نقش برجسته ای در شناخت سگ ها در بسیاری از مسیرهای پردازش اصلی دارد و آن را شبکه ای حیاتی برای بررسی شناخت سگ ها می سازد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Neuroscience منتشر شده است.
