منظومه ستارهای “اتا کارینا”(Eta Carinae) به “انفجار بزرگش”(Great Eruption) مشهور است. این انفجار در سال ۱۸۴۳ به مدت سه روز ادامه داشت و به حدی درخشان بود که در حقیقت تبدیل به یک فانوس دریایی ثابت برای دریانوردان ویکتوریایی در نیمکره جنوبی طی سالهای ۱۸۳۷ تا ۱۸۵۰ شد.
