نتایج یک مطالعه جدید هشدار می دهد که انگل های بیماری زا ممکن است پس از قرار گرفتن روی میکروپلاستیک ها به اقیانوس سرازیر شوند. این موضوع خطرات زیست محیطی زیادی در پی خواهد داشت.
دانشمندان معتقدند تکه های ریز پلاستیک می توانند بیماری‌های خطرناکی را به انسان منتقل کنند که برخی از آنها می توانند برای کودکان کشنده باشند.
بر این اساس ذرات پلاستیک که بزرگ تر از یک دانه برنج نیستند، به نام میکروپلاستیک شناخته می شوند و متاسفانه شواهد نشان می دهد این آلودگی های پلاستیکی چهار گوشه اقیانوس و حتی دورافتاده ترین آب های قطب جنوب را آلوده کرده اند. پیش بینی می شود میزان زباله های پلاستیکی که هر ساله به اقیانوس ها سرازیر می شود تا سال ۲۰۴۰ تقریباً سه برابر شود.
مطالعات پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، دیویس نشان می‌دهد که آلودگی پلاستیکی می‌تواند از جنبه های مختلفی مضر باشد. متاسفانه برای بیشتر مردم آسان است که آلودگی پلاستیکی را به عنوان موضوعی که برایشان اهمیتی ندارد، نادیده بگیرند.به گزارش سیناپرس، احتمالا بیشتر مردم فکر می کنند من لاک پشتی در اقیانوس نیستم و این آلودگی های پلاستیکی برای من خطری ایجاد نمی کند.
یافته های جدید پژوهشگران اما نشان می دهد هنگامی که شروع به صحبت در مورد بیماری و سلامت می کنید، قدرت بیشتری برای اعمال تغییرات وجود دارد. میکروپلاستیک ها در واقع می توانند میکروب ها را به محیط منتقل کنند و این میکروب ها در آب و غذای ما قرار می گیرند.
گفتنی است در این مطالعه سه پاتوژن ایجاد کننده بیماری گنجانده شدند که می توانند هم انسان و هم حیوانات را آلوده کنند. توکسوپلاسما گوندی، انگلی است که در مدفوع گربه یافت می شود و بسیاری از موجودات دریایی را مبتلا کرده و باعث بروز بیماری توکسوپلاسموز می شود.
این بیماری با مرگ و میر سمورهای دریایی و حیات وحش در معرض خطر جدی مانند دلفین های هکتور و فوک های هاوایی مرتبط است. در انسان، این وضعیت می تواند باعث بیماری های مادام العمر و همچنین اختلالات رشدی و تولید مثلی شود.
کریپتوسپوریدیو و ژیاردیا، دو پاتوژن دیگر هستند که توسط محققان مورد بررسی قرار گرفتند. این پاتوژن ها می توانند در کودکان خردسال و افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای کشنده باشند.
بررسی های انجام شده نشان می دهد تکه های پلاستیک روی سطح می توانند مسافت های طولانی را طی کرده و بیماری ها را دور از منبع اصلی خود در مناطق مختلف جهان پخش کنند. به گزارش سیناپرس، پلاستیک هایی که غرق می شوند می توانند پاتوژن ها را در نزدیکی کف اقیانوس متمرکز کنند که به عنوان محیط بنتوس شناخته می‌شود. اینجا جایی است که حیوانات فیلتردار مانند پلانکتون، صدف، صدف و سایر موجودات خاص زندگی می کنند.
اما ژانگ، از پژوهشگران این تیم مطالعاتی در آزمایشگاه دانشگاه کالیفرنیا، دیویس در این رابطه می گوید: وقتی پلاستیک‌ها به اقیانوس واردمی شوند، بی مهرگان را فریب داده و انگل های کشنده ای به این اکوسیستم وارد کرده و حتی شبکه های غذایی طبیعی را تغییر دهد.
یک بار شست وشوی لباس در ماشین لباس شویی می تواند تا ۷۰۰ هزار الیاف میکروپلاستیک را از طریق سیستم های زباله به فاضلاب وارد کند. به گفته محققان، اما راه های مختلفی وجود دارد که افراد می‌توانند ردپای میکروپلاستیک خود را کاهش دهند. در این میان انتخاب لباس های ساخته شده از الیاف طبیعی و پرهیز از محصولات آرایشی و بهداشتی ساخته شده با مواد پلاستیکی یک راهکار موثر است.
چلسی روچمن، متخصص آلودگی پلاستیک و استادیار اکولوژی در دانشگاه تورنتو، می‌گوید: این موضوع اهمیت جلوگیری از ورود میکرو پلاستیک ها به اقیانوس ها را نشان می دهد. استراتژی های کاهش آلاینده های پلاستیکی شامل فیلترهای روی ماشین های لباسشویی، فیلتر های خشک کن ها، سلول های حفظ زیستی یا سایر فناوری ها برای تصفیه آب و بهترین شیوه‌های مدیریتی برای جلوگیری از انتشار میکروپلاستیک از صنایع پلاستیک و سایت‌های ساختمانی است.
شرح کامل این یافته ها در آخرین شماره مجله Scientific Reports منتشر شده است.
