در سال ۱۹۰۵ آلبرت انیشتین در نظریه نسبیت خاص گفت که قوانین فیزیک برای همه ناظران ساکن یکسان است و سرعت نور در یک محیط خلاء مستقل از حرکت ناظران است. این نظریه یک چارچوب جدید برای فیزیکدان‌ها فراهم نموده و مفاهیم جدیدی از فضا و زمان ارائه داد. این نظریه اجسامی را توصیف می‌کرد که با سرعت ثابت و در خط راست حرکت می‌کردند، اما نمی‌توانست اجسام شتابدار را توصیف کند.

به همین علت انیشتین ۱۰ سال زمان صرف کرد تا شتاب را نیز در این نظریه بگنجاند، از اینرو در سال ۱۹۱۵ نظریه نسبیت عام (General Relativity) را منتشر کرد. او در این نظریه گفت که اشیاء عظیم باعث ایجاد انحراف در فضا-زمان می‌شوند.

برگرفته از اینستاگرامmehrdadbeigloo