دانشمندان به تازگی جرم یک ستاره نوترونی به نام PSR J0952-0607 را اندازهگیری کرده و فهمیدهاند که این ستاره پرجرمترین ستاره نوترونی کشفشده در تاریخ است. این تپاختر که از نوع «بیوه سیاه» است، ۲.۳ برابر خورشید ما جرم دارد و در هر ثانیه ۷۰۷ بار به دور خود گردش میکند.
اگر این اکتشاف درست باشد، نظریهای که میگفت حد بالای جرم ستارههای نوترونی حدود ۲.۳ برابر خورشید است، صحیح خواهد بود و شرایط مناسبی را برای تحقیق روی این ستارهها که در شرف فروپاشی قرار دارند، فراهم میکند. دانشمندان از این طریق میتوانند به درک بیشتری نسبت به وضعیت کوانتومی موادی برسند که این ستارهها را ساختهاند.
«الکس فیلیپنکو» از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی میگوید: «ما میدانیم که مواد در تراکم هستهای، مثلا در هسته اتم اورانیوم چگونه عمل میکنند. یک ستاره نوترونی شبیه یک هسته غولآساست، اما وقتی با جرمی به اندازه یک و نیم برابر خورشید روبرو باشید، که حدود ۵۰۰ هزار برابر جرم زمین است، دقیقا نمیدانیم که عملکرد مواد چگونه خواهد بود.»
پرجرمترین ستاره نوترونی تاریخ چه ویژگیهایی دارد؟
ما از قبل میدانستیم که PSR J0952-0607 یک ستاره نوترونی جالب توجه در کهکشان راه شیری است. این ستاره تحت عنوان تپاختر شناخته میشود که در واقع یک ستاره نوترونی است که با سرعت زیاد میچرخد و تابشهایی از قطبهای آن بیرون میآید. این ستارهها میتوانند فوقالعاده سریع باشند. PSR J0952-0607 دومین تپاختر پرسرعت در کهکشان راه شیری است که ۷۰۷ بار در ثانیه به دور خود میچرخد (سریعترین تپاختر شناختهشده ۷۱۶ بار در ثانیه به دور خود گردش میکند.)
این تپاختر بیوه سیاه در نزدیکی یک ستاره دیگر قرار دارد و فاصله آنها چنان کم است که میدان گرانشی قدرتمندش موادی را از ستاره همراه دریافت میکند. این مواد یک قرص برافزایشی میسازند که به دور ستاره نوترونی میچرخد و درون آن میافتد.
با فرض این که جرم ستارههای نوترونی استاندارد حدود ۱.۴ برابر خورشید باشد، PSR J0952-0607 به اندازه جرم کامل خورشید از ستاره همراه خود ماده دریافت کرده است. این سامانه دوتایی همچنین مکانیزمی را نشان میدهد که در آن تپاخترهای ایزوله بدون ستاره همراه میتوانند نرخ چرخش میلیثانیهای داشته باشند. چرا که ستاره همراه J0952-0607 تقریبا از بین رفته و هنگامی که بهطور کامل بلعیده شود، این تپاختر همچنان میتواند برای یک مدت طولانی سرعت بالای چرخشهای خود را حفظ کند.
نتایج تحقیقات دانشمندان در مجله علمی The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
