چیزی که اینجا زیر پای خوشه‌ی ستاره‌ای پروین دیده می‌شود نه یک دنباله‌دار، بلکه در واقع یک سیاره است: تیر (عطارد).
نوردهی بلند از درونی‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی می‌تواند چیزی نامنتظره را آشکار کند: یک دُم.
جو تنُک تیر دارای اندکی سدیم است که با برانگیختن در نور خورشید، می‌تواند بدرخشد. نور خورشید همچنین می‌تواند این مولکول‌ها را از سطح تیر جدا کند و آنها را به بیرون براند.
تابش زرد از سدیم به ویژه، پرتویی به نسبت درخشان دارد.
تیر و دُم سدیمی‌اش را در این تصویر می‌بینیم که با نوردهی بلند در لاپالمای اسپانیا و از پشت فیلتری که بیشتر نور زردِ گسیلیده از سدیم را از خود می‌گذراند گرفته شده.
وجود دم تیر نخستین بار در دهه‌ی ۱۹۸۰ پیش‌بینی شد و نخستین بار هم در سال ۲۰۰۱ یافته شد.
فضاپیمای مسنجر ناسا که از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ به گرد سیاره‌ی تیر می‌گشت، تصویرهای پرشماری را از بسیاری را از این دم و جزییات بسیارش گرفت.
گفتن ندارد که دٌم‌ها به طور معمول ساختارهایی وابسته به دنباله‌دارها هستند.
منبع: 1star7sky.com
