رییس هیئت مدیره جامعه دامپزشکان ایران در یک یادداشت انتقادی خطاب به مسئولان سازمان حفاظت از محیط زیست نوشت: اگر بنا بر استفاده از توان کارشناسان خارجی باشد بهتر است مدیرانی که توانایی استفاده از امکانات موجود در کشور را ندارند از این روش استفاده نمایند.

پس از آنکه امروز دلیل تلف شدن دومین توله ایران از سوی برخی مسولان سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر شد، رییس هیات مدیره جامعه دامپزشکان ایران از آنها خواست به جای زیر سوال بردن دانش بومی دامپزشکی در کشور، استعفا بدهند.

امروز معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت از محیط زیست با اشاره به اشتباهات رخ داده در نگهداری توله‌های «ایران» که منجر به مرگ دو توله شد، گفت: «تلاش می‌کنیم با درس گرفتن از این طرح، از ظرفیت‌های بعدی استفاده کنیم.»

حسن اکبری بیان کرد: «بخشی از این فرایند با خطای ما همراه بود و آن را می‌پذیریم. ما در این پروسه تجربه نداشتیم و دامپزشکان نیز مرتکب خطاهایی شدند.»

وی افزود: «ما «چیتا کیپر» یا نگهدارنده تخصصی یوز نداشتیم، چرا که پیش‌بینی نمی‌شد نیازمند عمل سزارین باشیم. این خطاها را می‌پذیریم.»
اکبری در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: «قطعاً زمانی که تجربه کسب می‌شود این خطاها کم می‌شود. در خصوص یوز آسیایی در دنیا تجربه وجود ندارد. توله‌های زیادی در آفریقای جنوبی کشته شده که کار تکثیر را در شرایط نیمه اسارت انجام می‌دهند.»
 
در پاسخ به این اظهارات که دانش بومی دامپزشکی در کشور را عامل از بین رفتن این حیوانات دانسته بود، دکتر پیام محبی، رییس جامعه دامپزشکان ایران یادداشتی را در اختیار خبرگزاری خبرآنلاین قرار داد و به مسولان سازمان محیط زیست پیشنهاد داد به خاطر تلف شدن توله های یوزپلنگ استعفا بدهند.

متن یادداشت پیام محبی به این شرح است:

عطف به اظهارنظرتعجب برانگیز معاون محترم سازمان محیط زیست جناب آقای حسن اکبری در خصوص نبودن دانش کافی دامپزشکی و لزوم کمک گرفتن از متخصصین خارجی، ضمن تاسف از بیان چنین مطالبی موارد ذیل را جهت تنویر افکار عمومی طرح می نماید:
۱- حیطه دامپزشکی کشور بویژه در بحث درمان و سلامت حیوانات بواسطه عدم دخالت دولت و تنفیذ کامل آن به بخش خصوصی و دانشگاهی طی سالیان متمادی پیشرفت چشم گیر و قابل توجهی داشته است، تا حدی که در حوزه های مختلف دامپزشکی ایران از توسعه یافته‌ترین کشورهای منطقه با دارا بودن تجهیزات و دانش به روز دامپزشکی محسوب می گردد.
۲- اینکه دولت مردان و مدیران توانایی لازم جهت استفاده از ظرفیت های موجود در کشور را ندارند و عدم توانایی خود را به گردن سایر بخش های اجرایی کشور بیاندازند مصداق بارز فرافکنی و فرار از بار مسئولیت است.
۳- اگرچه که مشورت و استفاده از دستاوردهای روز علمی دنیا کاری بس پسندیده است که البته به صورت مرتب توسط دانشمندان و اساتید علم دامپزشکی در کشور با شرکت در سمینار ها، وبینارها، مطالعه مقالات و تماس های مکرر با دانشمندان سایر کشورها صورت می پذیرد، اما به نظر می رسد اگر بنا بر استفاده از توان کارشناسان خارجی باشد بهتر است مدیرانی که توانایی استفاده از امکانات موجود در کشور را ندارند از این روش استفاده نمایند، چرا که قطع به یقین بازوهای اجرایی در راستای سیاست های مدیریتی مسئولان حرکت می نمایند.
۴- جای بسی تاسف است که یک مسئول عالی رتبه کشور صراحتا به بی تجربگی و تصمیمات اشتباه اعتراف می نماید و نه تنها شهامت استعفا از سمت خود را ندارد بلکه در تلاش است اذهان عمومی را با زیر سوال بردن دانش بومی کشور از این قصور منحرف نماید.
در پایان امید است مسئولین محترم پیش از اظهارنظر های آنی و فرافکنی کمی به عملکرد خود رجوع نمایند و مسئولیت سوءمدیریت‌های خود را بپذیرند.
دکتر پیام محبی
دامپزشک _ رییس هیئت مدیره جامعه دامپزشکان ایران