برزیل در یک فینال پر رکورد موفق شد در مصاف با میزبان خود سوئد به برتری پنج بر ۲ رسیده و قهرمان شود؛ ستاره این بازی «پله» بود.
ششمین دوره رقابت‌های جام جهانی فوتبال برای اولین بار به میزبانی یک کشور از اسکاندیناوی برگزار شد و سوئد این وظیفه را به عهده داشت. آنها به همراه آلمان غربی که مدافع عنوان قهرمانی بود در انتخابی شرکت نکردند. مسابقات بدون حضور تیمی از آفریقا و آسیا به انجام رسید. چهار تیم بریتانیا برای اولین و آخرین بار همگی مجوز حضور گرفته و توانستند به این رقابت‌ها راه پیدا کنند. ایتالیا و اروگوئه هم که قهرمان چهار دوره از پنج دوره قبلی بودند، موفق به صعود نشدند.
برزیل و سوئد تیم‌هایی بودند که موفق شدند به دیدار نهایی صعود کنند. آنها مانند یکدیگر چهار برد و یک تساوی را تا فینال تجربه کرده و قدم به مسابقه نهایی گذاشتند.
برزیل در گام اول با سه گل اتریش، تیم مدعی دوره قبل را برد، سپس تساوی بدون گل مقابل انگلیس از راه رسید که به اولین «تساوی بدون گل» تاریخ این مسابقات تبدیل شد، برد ۲ بر صفر مقابل شوروی هم حکم به سرگروهی شاگردان وینسنت فئولا داد.
در سوی دیگر ماجرا سوئد قرار داشت. آنها ابتدا با سه گل از سد مکزیک گذشتند و در بازی دوم با حساب ۲ بر یک مجارستان را شکست دادند. تساوی بدون گل مقابل ولز پایان‌بخش کار مردان جورج رینور بود.
در مرحله بعدی برزیل با هنرنمایی پله ۱۷ ساله یک بر صفر ولز را شکست داد و در دیگر بازی، تیم میزبان با نتیجه ۲ بر صفر شوروی را شکست داد و حذف کرد. هر ۲ تیم در نیمه‌نهایی نمایش شگفت‌انگیزی داشتند. برزیل با نتیجه پنج بر ۲ فرانسه را در هم کوبید و سوئد با نتیجه سه بر یک آلمان غربی را از پیش رو برداشت تا مدافع عنوان قهرمانی به دومین فینال متوالی‌اش نرسد.
بازی نهایی در ورزشگاه راسوندا در سولنا با حضور حدود ۵۰ هزار نفر برگزار شد. لباس اول هر ۲ تیم زرد بود و باید قرعه‌کشی می‌شد. برزیلی‌ها حاضر به انجام قرعه‌کشی نشدند و به همین خاطر بازنده شده و باید از لباس دوم خود بهره می‌بردند. آنها بعد از خاطره بدی که در جام جهانی ۵۰ با لباس سفید عایدشان شد، قید این رنگ لباس را زدند و ۲۲ لباس آبی خریداری کرده و با این رنگ به میدان آمدند.
یک طرف شاهد حضور ستاره‌هایی چون پله، واوا، دی‌دی، گارینشا، ژالما و نیلتون سانتوس بودیم و در سوی دیگر کورت هامرین و نیلس لیدهولم بودند. فئولا به تازگی از سائوپائولو آمده و سرمربیگری برزیل را پذیرفته بود اما جورج رینور پس از چندین سال حضور و پس از یک وقفه، ۲ سال قبل از این رویداد بزرگ هدایت سوئد را قبول کرده بود. او تلاش کرد تا ستاره‌هایی که در ایتالیا بازی می‌کردند را به تیم ملی دعوت کند و مقابل هجمه بخش قابل توجهی از سوئدی‌ها بایستد؛ کسانی که معتقد بودند باید همه بازیکنان تیم ملی از نفراتی تشکیل شده باشند که در این کشور مشغول به بازی هستند.
گل اول بازی توسط میزبان زده شد. لیدهولم با خونسردی و با ضربه‌ای دقیق در دقیقه چهار تیمش را پیش انداخت. خیلی سریع واوا کار را به تساوی کشاند و در دقیقه ۳۲ گل دوم خودش و تیمش را وارد دروازه میزبان کرد تا نیمه اول به سود برزیل تمام شود. در ۴۵ دقیقه دوم پله کارش را شروع کرد. او پس از هت‌تریک مقابل فرانسه این مرتبه هم خوش درخشید. او در دقیقه ۵۵ با یک کنترل عالی و با یک سر توپ فوق‌العاده و سپس ضربه‌ای روپا از درون محوطه جریمه زننده یکی از برجسته‌ترین گل‌های تاریخ جام جهانی بود. ماریو زاگالو گل چهارم را هم به ثمر رساند تا گل دقیقه ۸۰ سیمونسون نتواند امید چندانی را به اروپایی‌ها تزریق کند. نهایتا این بازی با گل دوم پله در دقیقه ۹۰، پنج بر ۲ شد تا برزیل سرانجام به قهرمانی در جام جهانی نائل شود.
در این بازی شاهد ثبت شدن رکورهای جالب توجهی بودیم. پله با ۱۷ سال به جوان‌ترین بازیکن فینال تبدیل شد. او همچنین جوان‌ترین گلزن و جوان‌ترین برنده این رویداد هم به شمار می‌رود. نیلس لیدهولم با ۳۵ سال و ۲۶۳ روز پیرترین گلزن فینال جام جهانی محسوب می‌شود. برزیل با زدن پنج گل، بیشترین گل را در فینال‌های جام جهانی زده است. رد و بدل شدن هفت گل هم باعث شد تا پرگل‌ترین فینال تاریخ را در مهمترین رویداد فوتبالی جهان شاهد باشیم. در کنار جام‌های جهانی ۱۹۷۰ و ۱۹۹۸ این سومین فینالی بود که بیشترین فاصله بین ۲ تیم فینالیست خلق شد؛ سه گل.
اگر جام جهانی ۱۹۵۰ را در نظر نگیریم این تنها جامی بود که تیم میزبان به فینال رسید و قهرمان نشد. همچنین جام جهانی ۱۹۵۸ تنها جام جهانی بود که در اروپا برگزار شد ولی اروپایی‌ها آنها را فتح نکردند. در ضمن این بازی، اولین دیدار بین ۲ نماینده از اروپا و آمریکای جنوبی در فینال جام جهانی هم بود که منجر به برتری سلسائو شد.
