ماشین‌سازی تبریز شش هفته مانده به پایان لیگ یک، دومین سقوط پیاپی را تجربه کرده و راهی لیگ دو شد و شاید این سقوط پایانی بر سبزهای تاریخی شمالغرب کشور باشد.
ماشین سازی تبریز یا همان گسترش فولاد سابق، فصل گذشته از لیگ برتر راهی لیگ یک شد و در این فصل شرایط به مراتب بدتری را تجربه کرد و با یک سقوط آزاد در شش هفته مانده با پایان لیگ راهی لیگ دو شد.
ماشین سازی بارها تجربه سقوط و انحلال را تجربه کرده است و آخرین انحلال با هدیه امتیاز گسترش فولاد تبریز ختم به خیر شد ولی اهدای امتیاز به سبزهای تبریز چاره کار نبود و بعد از دو فصل حضور در لیگ برتر راهی لیگ یک و سپس سقوط به لیگ دو را تجربه کرد و اما چرای این اتفاقات یک موضوع بحث برانگیز در تبریز است و کسی مسئولیت آن را گردن نمی گیرد. در این گزارش در نظر داریم به چرایی این اتفاق بپردازیم و نگاهی به مواضع مالکی خواهیم داشت که در کمتر از یک سال (۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ تا ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱) سقوط از لیگ برتر به لیگ دو را با ماشین سازی تجربه کرده است.
بعد از مشکلاتی که در مالکیت دو تیم تبریزی (تراکتور، ماشین) به‌وجود آمده بود، مالکیت این باشگاه به‌رغم اینکه راهکارهای قانونی را با تغییر مالکیت به هلدینگ هایی مختلف و برای خروج از موانع فیفا انجام داده بود، اعلام واگذاری تیم سبزپوش تبریزی کرد.
حدود دو سال از اعلام رسمی برای واگذاری ماشین سازی گذشته بود و تنها خریداران مجازی پا پیش گذاشته بودند و ماشین سازی نیز روزهای سختی را در لیگ برتر پشت سر می‌گذاشت تا اینکه در ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ ماشین سازی واگذار شد. این واگذاری با حرف و حدیث هایی همراه بوده است که در این گزارش به جزئیات این انتقال پر حرف و حدیث خواهیم پرداخت.
معرفی اعضای کمیته انتقال
با تائید اهلیت خریدار توسط هیات فوتبال استان آذربایجان شرقی، صورتجلسه واگذاری بین مدیرعامل وقت ماشین سازی (حامد نجفی) و یونس قربانی (مالک جدید) توافق و تنظیم شد تا جهت تائید به دفتر محمدرضا زنوزی در استانبول ارسال شود. این واگذاری توسط مالک اصلی تائید شد و به امضاء مالک (محمدرضا زنوزی) مدیرعامل ثبتی (حسن آذرنیا)، عضو هئیت مدیره ثبتی (عبدالله اقرعی)، نماینده مالک (حامد نجفی) ، مالک جدید (یونس قربانی) و رئیس هیات فوتبال (جواد ششگلانی) رسید تا رسما اعلام شود.
این صورتجلسه در دفتر ایوب بهتاج مدیرکل اداره ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی به امضا طرفین رسید ولی بهتاج این صورتجلسه را امضا نکرد و اعلام کرد که تائیدیه هیات فوتبال برای رسمی شدن قرارداد کافیست ولی واقعیت این بود که مالک جدید مورد تائید بهتاج نبود و توان مدیریتی را در مالک جدید نمی‌دید و تلاش میکرد تا محمدرضا زنوزی را از واگذاری منصرف کند ولی طبق قراردادهای قبلی تنها تائید هیات فوتبال کفایت می کرد و انتقال قطعی شد.
تعهدات طرفین در انتقال
توافقات در خصوص بدهی ها در چند بند کلی ولی جامع انجام شده است و همه چیز مشخص است و طبق این قرارداد تمامی بدهکاری و بستانکاری های تیم ماشین سازی (گسترش فولاد سابق) تا تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ برعهده توسعه سرمایه گذاری دریک (محمدرضا زنوزی) بوده است و مالک جدید (یونس قربانی) تنها دو تعهد داشت. پرداخت تمامی قراردادهای مربوط فصل ۱۳۹۹-۱۴۰۰ و بدهی خارجی مربوط به “جای کوتینکو” برزیلی.
از قرارداد بازیکنان حدود ۳۵ درصد پرداخت شده بود و ۳۰ درصد نیز در صورت سقوط کسر میشد و در اصل ۳۵ درصد تعهد پرداختی برای ادامه فصل باقی مانده بود و بدهی خارجی نیز مبلغی حدود ۴۰۰ هزار یورو بود که منجر به بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی شد.
فروشنده متعهد شده بود که تا پایان فصل، ورزشگاه سردار سلیمانی (بنیان دیزل) را برای دیدارهای رسمی در اختیار این تیم قرار دهد و اموال اداری باشگاه (به ارزش حدودی ۲ میلیارد تومان) نیز بصورت امانت در دفتر اجاره ای تا پایان فصل بصورت رایگان جهت استفاده در اختیار مالک قرار داده شود.
عمل به تعهدات
با پایان فصل ۹۹-۰۰، هوشنگ نصیرزاده به نمایندگی از توسعه سرمایه گذاری دریک با لیست بدهی های اعلامی فدراسیون با طلبکاران قبل از فصل ۹۹-۰۰ تسویه مالی کرده و پرونده هایی که در تعهد دریک بوده بسته شد ولی تعهدات مالک جدید مربوط فصل ۹۹-۰۰ به قوت خود باقی ماند.
بدهی ۴۰۰ هزار یورویی خارجی نیز از تعهدات مالک جدید بوده است که تاکنون پرداخت نشده است و با توجه به حکم صادره شاید اکنون با جرایم موجود رقم آن نیز بالاتر رفته است.
ورزشگاه سردار سلیمانی و اموال اداری نیز در اختیار مالک جدید قرار گرفته شد ولی در پایان فصل این اموال به مجموعه دریک عودت داده نشد و اکنون نیز توسط برخی طلبکاران باشگاه توقیف شده است و این به این معناست که اموال محمدرضا زنوزی برای بدهی های یونس قربانی توقیف شده است.
موضوع جالب این بود که بعد از انتقال باشگاه، انبار البسه تیم که برای استفاده تا پایان فصل توسط دریک خریداری شده بود نیز بدون دریافت هزینه ای تحویل داده شد و لوازم تمرینی ارث رسیده از گسترش فولاد نیز بدون دریافت هزینه تحویل شد.
داستان چک صد میلیونی محمد ابراهیمی
محمد ابراهیمی بابت قرارداد خود دو فقره چک صد میلیون تومانی از ماشین سازی گرفته بود که در روز انتقال یکی از این چک ها وصول شده بود ولی تاریخ چک دوم بعد از انتقال بود که طبق توافق باید توسط مالک جدید وصول میشد ولی این اتفاق نیفتاد و چک برگشت خورد.
باشگاه دسته چک نداشت و صادر کننده چک یکی از اعضای کادر پزشکی تیم بوده است که مهر باشگاه پشت آن خورده بود و محمد ابراهیمی که در مالک جدید توان پرداخت چک را نمی دید علیه صادر کننده چک حکم گرفت و این موضوع طولانی شد و در نهایت محمدرضا زنوزی به ایران بازگشت و با اطلاع از این موضوع و خارج از تعهدات خود به واحد مالی دریک دستور پرداخت مبلغ این چک را داد تا این موضوع برای عضو کادر پزشکی سابق ماشین مشکلی ایجاد نکند.
این تنها مورد پرداختی تعهدات یونس قربانی توسط محمدرضا زنوزی نبوده و برخی از اعضای تیم ماشین سازی که مطالبات آنها توسط مالک جدید پرداخت نشده بود بصورت موردی توسط شخص محمدرضا زنوزی پرداخت شده است.
بدهی مالیاتی باشگاه ماشین سازی
همانطور که ایوب بهتاج اعلام کرده است بدهی های مالیاتی ماشین سازی مربوط به شخص بوده و در انتقال ثبتی این باشگاه تاثیری نخواهد داشت ولی این موضوع در همان ابتدای انتقال مطرح شد و برای همین موضوع جلسه ای با حضور یونس قربانی، حامد نجفی و ایوب بهتاج در دفتر اداره کل ورزش و جوانان استان برگزار شد و در آن جلسه ایوب بهتاج با مدیران ارشد اداره مالیات تلفنی صحبت کرد و قرار شده بود یونس قربانی بدون منع قانونی امورات ثبتی خود را پیگیری کند ولی این کار تاکنون به سرانجام نرسیده است.
این باشگاه بدهی مالیاتی داشت ولی مبلغ آن به قدری سنگین نبوده است که مشکلی برای مجموعه دریک بوجود بیاورد و در همان مقطعی که نصیرزاده مسئول تسویه و توافق با طلبکاران شده بود، بدهی های مالیاتی نیز توسط دریک پرداخت شد و آذرنیا که بعنوان مدیرعامل ممنوع الخروج بود تیم تراکتور را در دیدارهای آسیایی همراهی کرد.
دلیل عدم انتقال ثبتی
ایوب بهتاج اعلام کرده است که یونس قربانی برای امورات ثبتی مراجعه نکرده است و پیگیر این ثبت توسط آقای اقرعی از مجموعه دریک انجام می شود و یونس قربانی نیز در صحبت های خود اعلام کرده است که چرا از طریق ثبت شرکت ها به نام من و شریکانم انتقال داده نمی شود و این کلمه “شریک” دقیقا اصل موضوع و مشکل فی ما بین است. طبق قرارداد منعقده یونس قربانی تائیدیه هیات فوتبال استان را برای انتقال داشته است و قرارداد واگذاری به نام ایشان بوده است ولی وی برای ثبت شرکت دو شریک ۳۳ درصدی معرفی میکنند که تائیدیه های اداره کل و هیات فوتبال را ندارند و طبق قانون، ثبت باشگاه باید به نام شخص یونس قربانی انجام شود ولی ایشان خواستار انتقال ثبتی به نام خود و دو شریک ۳۳ درصدی خود است که با قراردادها و توافقنامه های موجود این موضوع امکان پذیر نیست و بایستی یونس قربانی ابتدا شرکت را به نام خود انتقال دهد و بعد از آن پروسه تائید اهلیت شرکا را از طریق اداره کل ورزش و جوانان و هیات فوتبال انجام داده و شراکت خود را ثبت کند.
مالک ماشین سازی کیست؟
مالکیت فوتبالی تیم ماشین سازی به نام یونس قربانی با تائید و امضای هیات فوتبال قطعی است و فوتبال این شخص را بعنوان مالک خواهد شناخت ولی امورات ثبتی انجام نشده است و اداره ثبت توسعه سرمایه گذاری دریک را مالک این باشگاه می‌داند ولی صورتجلسه امضا و تائید شده در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ یونس قربانی را متعهد به این باشگاه می‌داند و در اصل یونس قربانی مالک ماشین سازی است ولی برای ثبت رسمی مراحل طی نشده است.
