خوشبختانه در جنوب ایتالیا انتظار به پایان رسیده و دوباره یک تیم محبوب به قلب همه فوتبال‌دوستان جهان بازگشته است. تیمی که نام مارادونا را بر پیشانی خود دارد و با یک هفته تاخیر جام سری آ را روی دست می‌برد. آنها امشب با تساوی ۱-۱ مقابل اودینزه سومین قهرمانی خود را در سری آ به دست آوردند؛ یک قهرمانی مقتدرانه که در ابتدای فصل به یک معجزه شبیه می‌ماند، حتی شگفت‌انگیزتر از چیزی که مارادونا برای شهر انجام داده و آبی‌پوشان جنوب را فاتح سری آ کرد.
او در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۰ رهبر اسکادران افسانه‌ای و درخشانی بود که سری آ را بردند. ناپولی با بازیکنان دیگری مثل کارکا (برزیل)، آندریا کارناواله (ایتالیا)، برونو جوردانو (ایتالیا) و آلمائو (برزیل) تیمی بود که می‌توانست میلان بزرگ ساکی را با گولیت و فان باستن و ریکار در یک تورنمنت پشت سر بگذارد.
این‌بار اما خبری از مارادونا نبود اما ال دیگو وارثان بزرگی داشت، به خصوص دو بازیکن خارجی. اولی یک گرجی چپ‌پای خوش تکنیک و عجیب و غریب با نام کواراتسخلیا و دیگری یک مهاجم بلند بالای خوش پرش از نیجریه به مایکل اوسیمن؛ بازیکنی که شاید در تابستان امسال تبدیل به گران‌ترین چهره نقل و انتقالاتی تاریخ بشود.
آنها توانستند پس از سه دهه و بیشتر افتخاری را به ارمغان بیاورند که ستارگان بزرگ سابق موفق به کسب آن نشدند؛ بازیکنان بزرگی مثل ادینسون کاوانی، گونزالو ایگواین، کالیدو کولیبالی، لورزنزو اینسینیه، دریس مرتنز، مارک همشیک و مربیانی مثل کارلو آنچلوتی، مائوریتسیو ساری، رافا بنیتس، والتز ماتزاری و … .
این قهرمانی البته مدیون دو چهره دیگر هم هست. یکی آئورلیو د لائورنتیس، مالک باشگاه و تهیه‌کننده صنعت سرگرمی که باشگاه را در سال ۲۰۰۴ خرید و فیلمنامه‌ای را تهیه کرد که نه تنها نام بلندآوازه ناپولی را از ورشکستگی نجات داد، بلکه بعد از سه بار قهرمانی در جام حذفی و یک سوپرکاپ، در نهایت تاج را بر سر کرد. مرد اصلی و بسیار تحسین شده دیگر هم کسی جز سرمربی تیم، لوچانو اسپالتی ۶۴ ساله نیست. مردی باتجربه و صاحب تاکتیک و اندیشه‌های غافلگیرکننده که بعد از چرخیدن در تیم‌های مختلف ایتالیایی در ناپولی به آنچه که استحقاقش را داشت، رسید.
ناپولی امسال تیمی بود که پپ گواردیولا را عاشق خود را کرد تا این سرمربی آنها را بهترین تیم اروپا لقب بدهد و الیته اسپالتی کسی بود که در اولین نشست مطبوعاتی در پاسخ وقتی اسم پپ گواردیولا بر سر زبان‌ها آمد ترجیح داد ایستاده درباره این مربی درخشان دنیای امروز فوتبال صحبت کند؛ چه جالب که هر دو مربی تیم‌هایی را هدایت می‌کنند که پیراهن‌هایی شبیه به هم دارند.
البته پپ در یک تیم تثبیت‌شده برای سه‌گانه و قهرمانی اروپا می‌جنگد اما ناپولی که تقریبا غیرسزاوارانه از اروپا حذف شده و از جام حذفی نیز کنار رفته، فعلا فقط یک جام را بالای سر برده است؛ جامی که البته سیتی هنوز فاصله زیادی تا فتح آن دارد.
آنها امروز با اودینزه در ورزشگاه زیبای این تیم به تساوی ۱-۱ رسیدند و همین یک امتیاز برای قهرمانی‌شان کافی بود. آن هم در شرایطی که در ورزشگاه دیگو مارادونا هزاران تماشاچی که از روی اسکوربورد نظاره‌گر بازی اودینزه بودند، برای سوت پایان لحظه‌شماری می‌کردند تا پایان این انتظار طولانی را جشن بگیرند.
یک روزنامه ایتالیایی در این باره نوشته: اسکودتو قبلا یک واقعیت بود و سال‌ها بود که به یک رویا تغییر شکل داده بود اما جنوب برمی‌گردد تا دوباره در کولوسیوم اختصاصی خود دور از بارگاه رمی‌ها، سلطنت تازه‌ای را آغاز کند. قصری که نام مارادونا را بر خود دارد؛ چهره‌ای که میهمانی را تا لحظه پایانی آن ادامه می‌داد…
