کسی نمی‌داند چه اتفاقی افتاد که سازمان لیگ تصمیم خود را در فاصله‌ی زمانی کمتر از ۴۸ ساعت تغییر داد.
در حالی‌که سهیل مهدی مسئول برگزاری مسابقات لیگ برتر با حضور در مقابل خبرنگاران در میکسدزون ورزشگاه آزادی پس از بازی نساجی-مس کرمان دلایل خود را برای انتقال فینال جام حذفی به شهر تبریز اعلام کرده بود، دقایقی پیش سازمان لیگ با انتشار اطلاعیه‌ای مجدد اعلام کرد که مسابقه‌ی نساجی مازندران و آلومینیوم اراک در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود.
این تغییرات که البته چندان هم رخ نمی‌دهد پس از آن بود که تنی چند از اهالی فوتبال، مسئولان دو باشگاه و البته روزنامه‌نگاران ورزشی به بدسلیقگی سازمان لیگ در انتخاب محل برگزاری فینال جام حذفی اعتراض کردند و مطالبی هم در این زمینه نگاشته شد؛ از دید آن‌ها برگزاری بازی فینال حذفی که بدون حضور دو باشگاه استقلال و پرسپولیس انجام می‌شود، فرصتی برای هویت‌بخشی به قطب‌های جدید هوادارای در فوتبال ایران است.
دو باشگاهی که می‌توانند حتی ورزشگاه آزادی را پر کنند که اگر این اتفاق بیفتد، برای اولین‌بار در تاریخ فوتبال ایران خواهد بود که یک مسابقه‌ی بدون حضور هواداران سرخابی (و البته بدون برگزاری یک رقابت ملی) تمامی سکوها به تسخیر هواداران تیم‌های دیگر در خواهد آمد.
با توجه به استقبال طرفداران تیم فوتبال نساجی از بازی نیمه‌نهایی و حضور ۳۰-۴۰ هزار نفری آن‌ها در ورزشگاه آزادی، این پیش‌بینی وجود دارد که اگر مجوزهای لازم از سوی شورای تامین صادر شود، با حضور حداکثری حضور هواداران آلومینیوم از اراک که فاصله‌ی زیادی هم با ورزشگاه ندارند، تمامی سکوها به اشغال هواداران دو تیم در بیاید؛ دو تیمی که برای اولین‌بار در معرض کسب یک جام بزرگ قرار گرفته و تمام امکانات خود را برای جلب حمایت هواداری انجام خواهند داد.
حالا این فرصت برای این دو باشگاه فراهم است تا نشان بدهند که جمعیت هواداری‌شان می‌تواند یک عنصر تاثیرگذار در آینده‌شان باشد، اگرچه هواداران نساجی قبلاً در مسابقاتی مثل آخرین بازی لیگ دسته اول در سال صعود مقابل راه‌آهن تهران در ورزشگاه تختی یا همین بازی نیمه‌نهایی برابر مس کرمان حضور حداکثری خود را به نمایش گذاشته و پتانسیل خود را نشان داده‌اند اما این یک فرصت یگانه است که احتمالاً با حضور هواداران بیشتری از استان مازندران و نه فقط شهر قائمشهر همراه خواهد بود.
در اراک هم از همین حالا در صفحات خبری و مجازی شور و ولوله‌ای به پا شده تا فاصله‌ی سه ساعته اراک تا تهران طی شود و آن‌ها نیز بخشی از ورزشگاه را به رنگ سبز و سفید در بیاورند.
اما نکته‌ی دیگری که در این‌باره باقی خواهد ماند، این است که چه اتفاقی افتاد که سازمان لیگ دست به تغییر شهر میزبان زد؟ به نظر می‌رسد با توجه به جمع‌آوری نظرات در ۲۴ ساعت گذشته، پای شخص یا نهادی بالاتر از فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ قابل ردیابی باشد. فکر کنید همان شخصی که برای بازی تیم امید و گل‌گهر، زمین مناسب را برای شاگردان مهدوی‌کیا فراهم آورد؛ شخص شخیص وزیر محترم ورزش که در دیدار نیمه‌نهایی جام حذفی هم در ورزشگاه آزادی حاضر بود.