نساجی و آلومینیوم برای اولین‌بار در تاریخ جام‌حذفی به فینال رسیده‌اند و در بهترین موقعیت هستند تا نخستین جام قهرمانی خود را تصاحب کنند.
۱۴ تیم، هفت شهر و ۶ استان تا به اینجا در جام حذفی موفق به کسب عنوان قهرمانی شده‌اند و امشب(چهارشنبه) قرار است یک عدد به تمام اعداد مذکور اضافه شود چرا که یکی از ۲ تیم آلومینیوم اراک و یا نساجی مازندران وارد تالار جام‌داران می‌شوند. پیش از این هیچ تیمی از شهر قائمشهر و استان مازندران و یا شهر اراک و استان مرکزی موفق به کسب عنوان قهرمانی در جام شگفتی‌ها نشده‌اند.
همراه با نساج‌های خسته اما امیدوار
در سال ۱۳۳۸ کارخانه نساجی تیم فوتبالی را با همین نام تاسیس کرد. چند سال بعد این تیم ۲ پاره شد اما مجددا آنها زیر یک پرجم واحد قرار گرفتند. نساجی سال‌ها برای رسیدن و ماندن در جمع بزرگان تلاش کرد و خون دل خورد.
هوادارانِ قدیمی‌ترین تیم شمال کشور، بعد از چند ساعت کار در کارخانه نساجی به این امید محل کارشان را ترک می‌کردند که می‌توانند به ورزشگاه وطنی بروند و بازی تیم محبوب‌شان را تماشا کنند.
آنها از سطح اول فوتبال ایران دور افتادند. کارخانه نساجی دیگر توان اداره تیم را نداشت. شرکت‌های خصوصی مدیریت باشگاه را به دست گرفتند و سرانجام در لیگ هجدهم شاهد اولین حضور نساج‌ها در لیگ برتر بودیم. امیدِ شهر خسته و نساج‌های زحمتکش توانست طلسم ۲۴ ساله را بشکند.
آنها حالا در آستانه اولین قهرمانی در جام حذفی هستند. قهرمانی‌ای که می‌تواند “ببر مازندران” را زنده نگه دارد و اثبات کند صبوری پیشه کردن به پای عشق قدیمی، ممکن است عاقبتی شیرینی داشته باشد.
تیم ساکت الهامی برای رسیدن به جام قهرمانی نیازمند حمایت هواداران پرشور خود است.
هوادارانی که دلخوشی‌شان همین تیم قرمز و سرمه‌ای پوش است.
تکرار سناریوی صنعت در فوتبال
به اراک می‌رویم. ۳۳ سال پس از تاسیس شرکت آلومینیوم ایران یا ایرالکو، باشگاه آلومینیوم در سال ۱۳۷۹ فعالیت خود را آغاز کرد.
آنها بارها تغییر نام دادند. پاس، صنایع، ایرالکو، شن‌سا، همیاری، شهرداری و دوباره آلومینیوم.
سال ۱۳۹۳ بود که آنها تصمیم گرفتند تیم فوتبال‌شان را هم همانند کارخانه‌شان “درست” مدیریت کنند. پله پله از دسته دوم تا لیگ برتر طی شد و نماینده سرزمین آفتاب در لیگ بیستم به سطح اول فوتبال ایران رسید.
آنها خیلی زود در آستانه فتح نخستین جام خود هستند. جامی که می‌تواند نشان دهد نوادگان امیرکبیر بزرگ توانایی عرض اندام در میان بزرگان را دارند و با توجه به امکانات خوبی که در این شهر صنعتی وجود دارد می‌توان به تبدیل شدنشان به یک قطب در فوتبال امیدوار بود.
ایرالکویی‌ها در نظر دارند پس از تولید ۱۹۰ هزار تن آلومینیوم در سال، در استخراج طلا از فوتبال نیز به موفقیت و خودکفایی برسند.
یا حالا یا هیچ‌وقت
و حالا نوبت جدال سرنوشت‌ساز است. ۲ تیمی که در ورزشگاه آزادی سرخابی‌های پایتخت را با ستاره‌های پرتعدادشان شکست دادند؛ باید در همین استادیوم ۷۸ هزار نفری ماموریت را به پایان برسانند.
نساجی برای صعود به فینال از سد تیم‌های آرمان‌گهر سیرجان، گل‌گهر سیرجان، استقلال تهران و مس کرمان گذشت.
آنها بدون انجام بازی در شهر و ورزشگاه خودشان به فینال رسیدند. سه تیم از استان کرمان و یک تیم تهرانی رقبای‌شان بودند. پنج گل زده و یک گل خورده ماحصل تیم ساکت الهامی بوده است.
اما آلومینیوم. نماینده استان مرکزی تا دیدار پایانی توانست فجرسپاسی شیراز، سپاهان اصفهان، پرسپولیس تهران و خلیج فارس بندر ماهشهر را شکست دهد.
آنها با رسول خطیبی شروع کردند و با مهدی رحمتی ادامه دادند. سه تیم لیگ برتری و یک تیم لیگ دویی رقبای‌شان بودند. هفت گل زده و سه گل خورده ماحصل تلاش‌شان بود و فقط یک بار از اراک خارج شدند.
کفه ترازو به سمت نساجی
در سه تقابل این ۲ تیم در لیگ برتر تا به اینجا ۲ تساوی و یک پیروزی برای نماینده قائمشهر به ثبت رسیده است. آنها باید در هفته بیست و پنجم لیگ برتر نیز مقابل هم قرار بگیرند. دقیقا یک هفته پس از بازی در فینال جام حذفی. دیداری که برای تیم بازنده حکم جدالی انتقامی را خواهد داشت.
اگر بخواهیم منطقی نگاه کنیم این بهترین فرصت برای نساجی و آلومینیوم است تا به افتخاری بزرگ در فوتبال ایران نائل شوند.
مشخص نیست دوباره کِی شاهد حضور یکی از این ۲ تیم در فینال جام حذفی باشیم. پس برای جام‌دار شدن فرصت کنونی را نباید به سادگی از دست داد.
