دوربین دیجیتال نیکون مدل D7100 Body

از نظر ظاهری، D7100 شباهتی ۸۰ درصدی با D7000 دارد؛ فقط تغییراتی نسبتا جزیی در طراحی دیده می‌شود و اینکه در قسمت بالای D7100، یک دکمه‌ی Record قرار گرفته است. البته این‌گونه نیست که در هر زمان بتوانید عمل فیلم‌برداری را شروع کنید؛ بلکه نخست باید به‌وسیله‌ی اهرم قسمت پشت دوربین، آن را روی مود Movie قرار دهید. در همین قسمت بالا می‌توان میکروفون‌های استریو را هم مشاهده کرد و اینکه پیچ تنظیم مودهای عکاسی ‌قفل‌شدنی آن دارای یک مود به نام Effects است. از نظر وزن و ابعاد هم می‌توان گفت که مدل جدید به مقداری بسیار جزیی بزرگ‌تر و سنگین‌تر است؛ در حد فقط چند گرم و چند میلی‌متر. نیکون حتی به آن شکایت همیشگی ما که دکمه‌ی ISO را در قسمت سمت چپ نمایشگر قرار می‌داد، رسیدگی نکرده است. این را هم بیفزاییم که این بار نیکون از نمایشگر ۳.۲ اینچی بر این دوربین بهره گرفته و کیفیت را هم کاملا بالاتر برده تا بهترین نمایشگر را در بین DSLR های نیکون داشته باشد. درکل این دوربین، ما را خیلی به یاد D600 می‌اندازد؛ ولی باز هم می‌توان بیشتر تفاوت D7100 با مدل قبلی را در زیر بدنه‌ی آلیاژ منیزیوم آن دید.

در کنار فلاش بالاجهنده، دکمه‌ی فعال‌کردن آن قرار گرفته است؛ البته عملکرد اتوماتیک هم دارد. به هر صورت زیر آن، دکمه‌ای با برچسب BKT قرار دارد که عملکردی را با نام Automatic Exposure Bracketing انجام می‌دهد. در کنار آن هم یکی از گیرنده‌های فروسرخی قرار دارد (دیگری در قسمت پشت دوربین است) که برای کارکردن با دوربین از طریق ریموت وایرلس فروسرخ به کار می‌رود. یکی از امکانات خیلی جالب این دوربین که معمولا روی دوربین‌های DSLR سطح‌بالای نیکون دیده می‌شود، فوکوس خودکار داخل بدنه است. بخش کوچکی از این مکانیسم را می‌توان از روی پیچ تنظیمی دید که از قسمت ماونت لنز دوربین بیرون زده است. این امکان خیلی خوبی است که نیکون روی دوربین‌های خود می گذارد؛ چرا که بدین‌ترتیب می‌توانیم فوکوس خودکار داشته باشیم؛ در حالی که از لنزهای بدون موتور فوکوس خودکار استفاده می‌کنیم. گریپ باتری این دوربین MB-D12 نام دارد. خود D7100 هم دارای دو شیار کارت حافظه‌ی SD/SDHC/SDXC است که می‌توان به دو طریق مختلف از آن‌ها استفاده کرد. اینکه عکس‌‎های RAW روی یکی و JPEG روی دیگری ذخیره شوند و اینکه وقتی یکی پر شد، عکس‌ها روی دیگری ذخیره شوند.

در کل باید گفت که D7000 دوربین خیلی خوبی بود که پس از دو سال‌ونیم همچنان یک دوربین مثال‌زدنی، سطح‌بالا و پرطرف‌دار باقی ماند. پیشرفت‌هایی هم که D7100 نسبت به آن دوربین داشته، در جاهای کاملا مهم رخ داده و چشمگیر بوده‌اند. تمام ویژگی‌های خیلی خوب D7000 چون بدنه‌ی بسیار مستحکم، خوش‌ساخت و ارگونومی خوب کاملا حفظ شده است. مطمئنا عکاسان جدی، بدنه‌ی کاملا مهروموم آلیاژ منیزیوم و پلی‌کربناتی و درضمن توانایی کنترل دو گروه فلاش اکسترنال بی‌سیم را دوست خواهند داشت. طبق ادعای نیکون، این دوربین همان‌قدر در برابر شرایط محیطی مهروموم است که D800 و D300s بودند؛ به‌علاوه عکاسان ورزشی قابلیت عکاسی پرسرعت ۷ فریم بر ثانیه در رزولوشن ۱۵ مگاپیکسل، به همراه فوکوس خودکار ۵۱ نقطه‌ای آن را خواهند پسندید. کسانی که به فیلم‌سازی علاقه‌مند هستند، امکان دوبرابرکردن فاصله‌ی کانونی و قابلیت ضبط ویدیویی ۶۰i کاملا به کارشان خواهد آمد؛ درضمن اینکه بتوان لنزهای کاملا دستی چون سامیانگ‌ها را همراه فوکوس خودکار داخل بدنه به کار گرفت، فوق‌العاده است. این در حالی است که تاکنون هیچ یک از رقبای کانن دارای چنین امکانی نبوده‌اند. جالب‌تر اینکه می‌توانید تا ۹ لنز بدون امکانات الکترونیکی را برای این دوربین برنامه‌ریزی کنید تا بتوانید با این دوربین در مودهای اولویت شاتر و دیافراگم هم بهره ببرید. خوشبختانه هر تغییری که نیکون در منوها و اینترفیس این دوربین نسبت به مدل پیشین داده است، کاملا اثر مثبت داشته‌اند؛ گویی نیکون با ساختن این دوربین قصد داشته تا هم جای D7000 و D300s را یکجا بگیرد و هم اینکه به صورت یکجا رقیبی برای Canon 60D و Canon 7D باشد.