دوربین دیجیتال کانن ای او اس 60 دی بدنه

همانطور که گفتیم؛ دوربین ۶۰D دقیقا مدل ارتقاء یافته ی ۵۰D نیست. بهتر است بگوییم که هدف از طراحی این دوربین؛ پر کردن فضای خالی بوده است که در سال ۲۰۱۰ بین دوربین های ۷D و ۵۵۰D به وجود آمد. این دوربین از نظر ابعاد با ۱۴۴.۵ x 105.8 x 78.6 میلی متر از ۵۰D کمی کوچکتر است. این دوربین بر خلاف مدل ۵۵۰D ابعاد بسیار مناسبی برای گرفتن در دست های متوسط و بزرگ دارد. در قسمت دستگیره و جایگاه شست نیز لاستیک از جنس Texture به کار رفته است. این دوربین با وزن ۷۷۵ گرم (با باتری و کارت حافظه) از مدل ۵۰D کمی سبک تر هم هست و همانند ۵۵۰D شاسی فلزی با روکش لاستیکی دارد. دوربین ۶۰D از داشتن بدنه ی آلیاژ منیزیوم ۵۰D محروم است، ولی با این حال هنوز استحکام کافی را دارد و ادعا می شود که همانند ۵۰D ضد آب است (البته نه بدین معنی که آن را درون آب بیندازید!)، در ضمن وزن کمتری هم دارد تا شانه ی شما خسته نشود. همانند بسیاری از دیگر دوربین های نیمه حرفه ای، دوربین ۶۰D دو پیچ تنظیم دارد. یکی در قسمت بالای دوربین و دیگری در قسمت پشتی که به صورت dial است. پیچ تنظیم پشتی نشانه ی همیشگی دوربین های حرفه ای و نیمه حرفه ای کانن است. Joy stick کوچکی که بر روی ۵۰D وجود داشت برای حرکت در بین منوها وجود داشت، اکنون با دکمه های کنترل چهار جهته ی معمولی عوض شده است. هرچند که ما آن Joy stick را خیلی دوست داشتیم. در ضمن کنترل چهار جهته ی ۶۰D از نظر ظاهری خیلی شبیه به پیچ کنترل پشتی می باشد و درون آن هم قرار گرفته است. پیچ کنترل پشتی یک دکمه ی قفل هم دارد که برای جلوگیری از چرخش ناخواسته ی آن می توانید قفلش نمایید. در دوربین ۵۰D وقتی Joy stick را فشار می دهید به صفحه ی Quick Control می روید. در دوربین ۶۰D همین کار را دکمه ی Q انجام می دهد. این دکمه بر روی ۵۵۰D هم وجود داشت و با توجه به اینکه چه شوتینگ مودی را انتخاب کرده باشید، پارامترهای قابل تغییر بر روی نمایشگر ظاهر می شوند تا با کنترل چهارجهته با آن ها کار کنید. در قسمت بالای دوربین؛ نمایشگر دوم که با نام Status Screen یا نمایشگر وضعیت شناخته می شود قرار دارد. در جلوی آن هم چهار دکمه وجود دارد. این دکمه ها دسترسی آسان و سریع به بعضی پارامترها را فراهم می آورند. در مورد نمایشگر وضعیت هم بگوییم که بر روی مدل های ارزان قیمت تر و مثلا سری Rebel کمپانی کانن وجود ندارد و تمام وظایف بر دوش نمایشگر پشتی است. این نمایشگر دوم می تواند کار تنظیم پارامترها را سریع تر کند و در ضمن برای صرفه جویی در مصرف باتری نیز مناسب است. می توان نمایشگر اصلی را خاموش کرد و با نمایشگر وضعیت کار کرد. نمایشگر اصلی ۳ اینچی نیز تا حد زیادی ارتقاء یافته است و کیفیت آن به عدد فوق العاده ی ۱,۰۴۰,۰۰۰ نقطه رسیده که فوق العاده است! چنین نمایشگر با کیفیتی نخستین بار بر روی ۵۵۰D استفاده شد و نمایشگر دوربین ۵۰D کیفیت ۹۲۰,۰۰۰ نقطه را ارایه می کند. در ضمن این نمایشگر اکنون نسبت ۴:۳ را دارد که نسبت عکس های گرفته شده توسط خود دوربین است تا عکس تمام نمایشگر را در بر بگیرد و هیچ نوار خالی سیاه رنگی در قسمت بالا و پایین مشاهده نشود. مهم تر از کیفیت اینکه EOS 60D نخستین دوربین سری EOS کانن با نمایشگر چرخنده می باشد. البته اینکه کمپانی بالاخره متوجه شد که نمایشگر چرخنده بهتر است را باید به فال نیک گرفت چرا که سازنده هایی چون Pentax, Olympus, Sony و حتی Nikon خیلی پیش تر از این دوربین های خود را مجهز به نمایشگرهای چرخنده کرده بودند. نمایشگر چرخنده عمدتا برای عکس گرفتن از زوایای ناجور نسبت به دید چشم و عکس گرفتن از خود خوب است و کاربرد دارد. فلاش داخلی POP-UP این دوربین مجهز به فرستنده ی داخلی فلاش های Speedlite نیز می باشد تا دست کم بتوان بدون نیاز به فرستنده ی خارجی؛ دو گروه از فلاش های اکسترنال Speedlite را کنترل کرد. این را هم توجه داشته باشید که پورت PC Sync که بر روی دوربین ۵۰D وجود داشت و برای کنترل فلاش های خارجی بود اکنون بر روی ۶۰D وجود ندارد تا از امکان فوق الذکر فقط بتوان در استودیوها بهره برد. در ضمن طبق معمول بر روی این دوربین هم کفشک فلاش اکسترنال برای استفاده از Flashgun های کانن وجود دارد. همانند بیشتر DSLR هایی که برای مبتدی ها ساخته شده اند، ۶۰D نیز شوتینگ مودهای اتوماتیکی چون portrait, landscape, close-up, sports ، night portrait و flash off ارایه می کند. این شوتینگ مودها از طریق پیچ کنترل قسمت بالا و سمت چپ دوربین قابل دسترسی هستند که این پیچ کنترل توسط دکمه ی وسط آن قفل می شود تا به طور اتفاقی عوض نشود. البته شوتینگ مودهای کاملا دستی و نیمه دستی هم بر روی آن وجود دارد. کانن از این شوتینگ مودها با نام Creative Zone یاد می کند که شامل شوتینگ مودهای Program, Aperture and Shutter Priority و the full manualمی شوند. یک شوتینگ مود Creative Auto هم وجود دارد که چیزی در بین Program و Full Auto قرار می گیرد و بعضی قابلیت های کنترل دستی را به شما می دهد. این دوربین بعضی فیلترهای هنری داخلی هم دارد که بعضی جلوه های ویژه ی خاص را به عکس گرفته شده ی شما می دهد. سیستم نورسنجی این دوربین از دوربین ۷D به ارث رسیده است و از نوع ۶۳ نقطه ای iFCL می باشد که دارای سنسور دو لایه است که با آنالیز کردن فوکوس، رنگ و لومینانس مقدار نوردهی را تعیین می کند. این دوربین با لنز ساخت EF/EF-S ساخت کانن ارایه می شود. لرزش گیر تصویر درون لنز قرار دارد و خود دوربین فاقد لرزش گیر مکانیکی است. چیزی که رقبای اصلی مانند Sony, Olympus و Pentaxهمگی در بدنه ی دوربین های خود ارایه می کنند و نه در لنزهایشان. البته Nikon نیز مانند Canon لرزش گیر را در لنزهای خود به کار می گیرد که منجر به محدود شدن انتخاب کاربر در بین لنزهای با این توانایی می شود. مزیتی که این روش دارد امکان دیدن تاثیر لرزش گیری از طریق منظره یاب است. کانن ادعا می کند که این سیستم به طور کلی بهتر است؛ ولی واقعیت این است که لنزهای IS گران قیمت تر هستند و اگر نتوانید از این گونه لنزها تهیه کنید باید دیدن اثر لرزش در عکس های خود را تحمل کنید. فوکوس خودکار با این دوربین بسیار موثر و سریع صورت می گیرد. این دوربین نیز همانند مدل قبلی از پردازشگر DIGIC 4 بهره می برد. این پردازشگر جدید ویژگی هایی چون پردازش سریع تر عکس ها، آماده شدن سریع تر دوربین برای عکاسی، تماشای سریع تر عکس ها و کاهش نویز بهتر تصاویر در ایزوهای بالاتر را برای دوربین به ارمغان می آورد. به دلیل سنسور ۱۸ مگاپیکسلی، سرعت عکاسی پیاپی این دوربین کمتر از دوربین ۵۰D است. سرعت عکاسی پیاپی دوربین ۶۰D حدود ۵.۴ فریم بر ثانیه و سرعت عکاسی پیاپی ۵۰D حدود ۶.۴ فریم بر ثانیه می باشد. در عکاسی پیاپی می توان تا ۵۸ عکس JPEG و ۱۶ عکس RAW تهیه کرد. سیستم Live View این دوربین بسیار شبیه به ۷D و ۵۵۰D می باشد. برای فوکوس نیز باید از همان دکمه ی همیشگی AF در قسمت بالا و سمت راست استفاده کرد. در ضمن همانند دیگر دوربین های سری EOS این یکی را هم می توان با استفاده از کابل USB به رایانه وصل کرد و با استفاده از نرم افزار EOS utility که همراه با آن می باشد کنترل دوربین را کاملا رایانه ای کرد. در این دوربین نسبت به مدل پیشین Live View نیز بهبود یافته است. Live View که همان نمایش زنده ی تصویر بر روی نمایشگر می باشد با فشردن یک دکمه در قسمت پشتی دوربین امکان پذیر می شود. در این حالت می توانید تصویر را برای توانایی در کادربندی بهتر به صورت GRID در بیاورید یا ۱۰X زوم دیجیتال داشته باشید. در این حالت امکان فوکوس خودکار نیز وجود دارد که البته کمی کندتر صورت می گیرد. در حالت Live View سه متد برای فوکوس کردن وجود دارد که شامل Quick Focus (برای لحظه ای Live View را قطع می کند و بوسیله ی سنسورهای AF فوکوس می کند) Image Contrast و مود جدید Face detection که بر اساس تشخیص چهره ی افراد فوکوس می کند. در ضمن در مود Live View یک تراز الکترونیکی افقی نیز وجود دارد تا مطمئن شوید در هنگام گرفتن عکس؛ دوربین شما با سطح افق تراز می باشد.درست همانند دوربین های ۷D و ۵۵۰D دوربین ۶۰D نیز در مود فیلم برداری Full HD سرعت های ۲۴، ۲۵ و ۳۰ فریم بر ثانیه و در ۷۲۰p HD سرعت های فیلم برداری ۵۰ و ۶۰ فریم بر ثانیه را ارایه می کند. درضمن یک ویژگی Movie Crop هم برای آن وجود دارد که مثلا می توانید برای دوربین تعیین کنید که در مود فیلم برداری Full HD فقط از قسمت مرکزی ۶۴۰X480 پیکسل تصویر استفاده کند. بدین طریق می توانید با بزرگنمایی مجازی ۸X فیلم برداری کنید در حالی که لنز زوم نیز به همراه خود ندارید. بسیاری از دیگر ویژگی ها چون تمیز کننده ی فراصوت سنسور تصویر در بین همه ی دوربین های سری EOS کانن یکسان هستند و اگر مایل باشید می توانید نقد و بررسی بقیه ی دوربین ها را بخوانید. کیفیت عکس های تولید شده توسط این دوربین فوق العاده است. تا ایزو ۱۶۰۰ عکس ها عملا بدون نویز هستند و کمی از ۳۲۰۰ نویز مشاهده می شود و در ۶۴۰۰ و ۱۲,۸۰۰ بدتر می شود. در عکس های RAW نویز بیشتری نسبت به JPEG مشاهده می شود. از رقبای اصلی این دوربین به همان دوربین های Canon EOS 7D، Canon EOS 550D و Nikon D300s اشاره کرد.