دوربین دیجیتال کانن (EOS 1100D (Kiss X50با لنز 18-55 IS II

دوربین EOS 1100D یکی دیگر از دوربین های دوست داشتنی DSLR مبتدی شرکت کانن است. این دوربین در بازار ژاپن با نام Kiss X50  و در بازار آمریکا با نام Rebel T3 شناخته می شود. گفتنیست هر سه نسخه آن در بازار کشور موجود است و تفاوتی با یکدیگر ندارند. این دوربین مناسب کاربرانی است که برای نخستین بار به سراغ DSLR‌ها می‌روند هم از ویژگی‌های دوربین تازه معرفی شده‌ی ۶۰۰D (که آن هم در سری سطح مبتدی است) و هم دوربین مدل پیشین خود یعنی ۱۱۰۰D بهره می‌برد. این دوربین مجهز به سنسور ۱۲ مگاپیکسلی CMOS می‌باشد و از نمایشگر ۲.۷ اینچی LCD، سرعت عکاسی پیاپی ۳ فریم بر ثانیه، سیستم فوکوس خودکار ۹ نقطه‌ای، سیستم نورسنجی ۶۳ منطقه‌ای iFCL، حساسیت سنسور از ۱۰۰ تا ۶۴۰۰، ویژگی راهنمای بر روی نمایشگر و توانایی ضبط ویدیویی ۷۲۰p HD بهره می‌برد. این دوربین همانند ۶۰۰D با کیت لنز جدید f/3.5-5.6 IS II عرضه می‌شود. برای نخستین بار در بین دوربین‌های DSLR کانن، این دوربین علاوه بر رنگ مشکی به رنگ‌های قرمز، نقره‌ای و قهوه‌ای نیز عرضه می‌شود که در نوع خود جالب توجه است. به هر صورت دوربین ۱۱۰۰D همانند ۱۰۰۰D از نظر فن‌آوری پایین‌تر از سری ۶۰۰D قرار می‌گیرند و در حقیقت شاخه‌ای ارزان قیمت‌تر از آن‌ها هستند. کانن ۱۱۰۰D یک دوربین سبک وزن و نسبتا کوچک با بدنه‌ای تماما پلاستیکی می‌باشد. این بدنه‌ی پلاستیکی مختص تمام دوربین‌های DSLR سطح مبتدی کانن است. ابعاد آن ۱۲۹.۹ x 99.7 x 77.9 میلی‌متر می‌باشد و با باتری و کارت حافظه کمتر از ۵۰۰ گرم وزن دارد. از نظر کیفیت ساخت؛ این دوربین به نظر برای کاربران هدف خیلی مستحکم‌تر و فراتر از حد نیاز می‌باشد. کیفیت بدنه‌ی آن برابر با دوربین ۶۰۰D می‌باشد ولی مسلما نباید از این‌ها کیفیتی همانند دوربین‌هایی چون ۷D و ۶۰D را انتظار داشته باشید. دستگیره همچنان کوچک است و دستان بزرگ در نگه داشتن آن مشکل خواهند داشت. در ضمن متاسفانه هیچ لایه‌ی لاستیکی الیافی بر روی آن کشیده نشده تا دستگیره همانند دیگر مناطق بدنه از پلاستیکی براق و صیقلی ساخته شده باشد. دوربین ۱۱۰۰D نیز همین مشکل را داشت. همانند همه‌ی دوربین‌های کانن با لنز APS-C، ۱۱۰۰D هم از همه‌ی لنزهای EF و EF-S کانن پشتیبانی می‌کند. فرق اولی با دومی این است که دومی مجهز به سیستم مکانیکی لرزش‌گیر تصویر می‌باشد و در هنگام تعویض لنز باید با نقطه‌ی سفید رنگ بر روی دوربین منطبق شود در حالی که لنز EF باید با نقطه‌ی قرمز رنگ منطبق شود. آرایش کنترل‌ها و دکمه‌های این دوربین در حقیقت شبیه به دوربین ۶۰۰D می‌باشد. فقط تفاوت‌هایی کوچک دیده می‌شود که آن‌ها هم برای جور شدن با سلیقه ی کاربر مبتدی بوده است. تقریبا همه ی کنترل‌های این دوربین در سمت راست نمایشگر قرار گرفته اند و حتی دکمه‌های بالای نمایشگر هم وجود ندارند. با توجه به اینکه نمایشگر کوچک تر و در ضمن فیکس و ثابت می‌باشد، دکمه‌ها و کنترل‌ها کاملا بزرگتر از دوربین ۶۰۰D ساخته شده اند. عملکرد همه ی دکمه‌ها به خوبی با برچسب‌هایی مشخص شده است ولی از آن جایی که تقریبا هم سطح بدنه قرار گرفته اند ممکن است گاهی کار کردن با آن‌ها سخت باشد. همانند دوربین ۶۰۰D این یکی هم فاقد دکمه ی ISO در قسمت بالای دوربین می‌باشد و در عوض به صورت نسبتا بی منطقی جای آن با دکمه ی فعال کردن فلاش Pop-Up عوض شده است. این دوربین یک نمایشگر کوچک ۲.۷ اینچی با کیفیت ۲۳۰,۰۰۰ نقطه دارد که یکی از راه‌های کاهش قیمت دوربین برای کانن نصب همین نمایشگر بوده است. در عوض از چشمی‌اپتیکال روشن Pentamirror با توانایی پوشش ۹۵% میدان دید و بزرگنمایی اپتیکال ۰.۸X بهره می‌برد. پیچ تنظیم دیوپتر برای تنظیم دقیق با توان چشم عکاس در کنار آن قرار گرفته است. متاسفانه این دوربین فاقد دکمه ی مجزای Depth of Field Preview می‌باشد و باید از طریق Custom Function 8-5 آن را بر روی دکمه ی SET قرار بدهید.  پیچ تنظیم بالای دوربین همان پیچ تنظیم شوتینگ مودهای آشنای کانن می‌باشد. یک Creative Zone یا منطقه ی عکاسی خلاقانه وجود دارد که در آن می‌توانید شوتینگ مودهای Programmed Auto (P), Shutter Priority (Tv), Aperture Priority (Av), Manual (M) و A-DEP را انتخاب کنید. چهار تای نخست برای عکاسان حرفه‌ای تر می‌توان کاملا آشنا باشد ولی A-DEP ممکن است برای تازه واردان به مشتری‌های کانن جدید بنماید. خوب در حقیقت A-DEP به معنی Automatic Depth of Field است. بدین معنی که دوربین همواره سعی می‌کند در هر موقعیتی بیشتری عمق میدان را برای شما بدست آورد و این کار را با بستن دیافراگم دوربین تا حد ممکن انجام می‌دهد. بدین ترتیب اصولا نقاط خارج از فوکوس نیز باید در عکس واضح تر بیفتند. بهتر است درباره ی مودهای AV و TV هم برای مبتدیان بگوییم که در مود AV اختیار تنظیم دیافراگم به شما داده می‌شود و اختیار تنظیم سرعت شاتر از شما گرفته می‌شود و در مود TV عکس آن است. در مود M قادر به در دست گیری همه ی تنظیمات به صورت دلخواه خواهید بود و در مود P قادر به در دست گیری همه ی تنظیمات به صورت دلخواه ولی در گستره‌ای محدود تا جایی که از حدود صحیح برای گرفتن یک عکس خوب خارج نشوید می‌باشید. بعلاوه این دوربین Creative Filter‌ها و مود intelligent Auto دوربین ۶۰۰D را هم ندارد که خیلی دوست داشتیم شاهد آن‌ها نیز بودیم. به جای آخری از Full Auto mode معمولی بهره می‌برد. شوتینگ مودهای مبتدی شامل همان Full Auto، CA یا Creative Auto و دیگر Scene mode‌ها و در آخر No Flash و مود Video می‌شوند. CA در واقع یک حالت خلاقانه تر از Full Auto است و به شما اجازه می‌دهد تا با تنظیم یک لغزنده و بدون اینکه با اعداد سر و کار داشته باشید بتوانید به تنظیم نوردهی و عمق میدان بپردازید. در ضمن در آن یک مود جدید Basic + و Picture Style‌های جدید نیز اضافه شده است. مودهایی چون Portrait, Landscape, Sports, Night Portrait و Close Up بر روی پیچ تنظیم دیده می‌شوند که به خصوص آخری برای دوربین‌های DSLR تقریبا بی معنی است. به هر صورت مثلا اگر در حال عکاسی در منظره هستید و شوتینگ مود را بر روی Landscape تنظیم کنید دوربین سعی می‌کند که بهترین نتیجه را برای شما بدست آورد.خوب بیشتر ویژگی‌های این دوربین شبیه دیگر هم رده‌های خود است. فقط در مورد عکاسی پیاپی بگوییم که در مود JPEG توانایی عکاسی با سرعت ۳ فریم بر ثانیه تا ۸۳۰ عکس و در مود RAW تونایی عکاسی در ۲ فریم بر ثانیه تا ۵ عکس را دارد. سیستم نورسنجی نیز شامل توانایی در نورسنجی Evaluative, Centre-weighted و Partialمی‌شود که همانند مدل ۱۰۰۰D این یکی هم فاقد نورسنجی Spot می‌باشد و Partial هم توانایی پوشش ۱۰% مرکزی تصویر را دارد. با توجه به سیستم نورسنجی ۶۳ نقطه‌ای iFCL معمولا مود Evaluative در همه ی شرایط و به خصوص برای مبتدیان نتایج خوبی را بدست می‌آورد.بهتر است کمی‌هم به توضیح دکمه‌های پشت دوربین بپردازیم. از بالا و سمت راست که شروع کنیم دو دکمه وجود دارد که برای Zoom و Zoom Back در عکس‌های گرفته شده به کار می ایند و با دکمه ی سمت راستی نیز وقتی در Creative Zone باشید می‌توانید نقاط فوکوس خودکار را به صورت دستی تعیین کنید. سپس از بالا دکمه ی تنظیم جبران نوردهی را داریم، پایین تر از آن دکمه ی Live view یا نمایش زنده ی تصویر قرار دارد. این دکمه در مود Video کار شروع ضبط ویدیویی را هم انجام می‌دهد. در زیر آن دکمه ی Q دیده می‌شود که می‌تواند کاربردهای زیادی داشته باشد از جمله شروع در حرکت کردن بین گزینه‌های مختلف در یک منو. کنترل چهار جهته هم در زیر آن قرار گرفته است که عملکردهای مختلف با برچسب‌هایی در کنار آن‌ها مشخص شده. در بالا و سمت راست دکمه ی Display و در وسط هم دکمه ی SET قرار دارد. در زیر آن‌ها نیز دکمه ی Menu و PlayBack قرار دارند. البته این را هم بگوییم که به دلیل کوچک و کم کیفیت بودن نمایشگر نباید انتظار Live view لذت بخشی مانند دوربین ۶۰۰D را از آن داشت. همانطور که گفتیم دکمه ی Live View (نمایش زنده ی تصویر بر روی نمایشگر) به راحتی زیر انگشت شست دست راست قرار می‌گیرد. یک اشکال که به دوربین ۵۵۰D وارد بود سرعت کند وارد شدن به مود Live view بود. اینک ظاهرا این مشکل در ۱۱۰۰D هم پا برجاست و واقعا چند ثانیه برای این کار طول می‌کشد. همانند دیگر دوربین‌ها یک Histogram و Grid برای کاربرد مخصوص به خودشان موجود می‌باشد و در ضمن می‌توان تا ۱۰X در تصویر بزرگنمایی کرد. پیش از دوربین ۵۵۰D در مود Live view برای فوکوس خودکار می‌بایست از دکمه ی * استفاده می‌کردید. ولی از دوربین ۵۵۰D این کار آسان شده و با فشردن دکمه ی شاتر تا نیمه می‌توانید فوکوس خودکار را انجام دهید. دوربین ۱۱۰۰D هم به همین گونه است. فوکوس و نورسنجی از منطقه‌ای انجام می‌شود که کادر مستطیلی کوچک در آن جا قرار دارد. شما می‌توانید با استفاده از کنترل‌های جهت دارد جای این مستطیل را در کادر اصلی تغییر دهید.در Live view سه مود فوکوس خودکار Quick, Live و Face Detectionوجود دارد. در مود Quick برای لحظه‌ای Live view قطع می‌شود، اینه بالا می‌رود و نور به سنسورهای اصلی AF برخورد می‌کند و سپس دوباره اینه پایین می‌آید. این کار در واقع سر و صدای زیادی را‌ایجاد می‌کند و Live view هم برای لحظه‌ای قطع می‌شود. مود Live این کار را آسان تر انجام می‌دهد ولی از آن جایی که از فن آوری Contrast detection خود سنسور تصویر به جای Phase detection سنسورهای اصلی AF استفاده می‌کند، فوکوس خیلی کندتر صورت می‌گیرد. مود Face detection سعی می‌کند بر روی چهره ی افراد موجود در کادر فوکوس کند.۱۱۰۰D توانایی ضبط ویدیویی ۷۲۰p HD را دارد ولی با آن در حال فیلم برداری نمی‌توانید‌ایزو، دیافراگم یا سرعت شاتر را تنظیم کنید و فقط قادر به تنظیم جبران نوردهی خواهید بود. در هنگام فیلم برداری فوکوس اتوماتیک امکان پذیر است و می‌توانید با فشردن دکمه ی شاتر تا نیمه همانند مود Live view این کار را انجام دهید. البته صدای موتور فوکوس در صدای ضبط شده شنیده خواهد شد. این دوربین پورت HDMI دارد ولی یک اشکال بزرگ که به آن وارد است فقدان سیستم فراصوت کاهش غبار سنسور یا همان تمیز کننده ی سنسور است. پس این کار را می‌بایست به صورت دستی انجام دهید که فکر نمی‌کنیم کاربران دوربین اصلا به فکر این کار بیفتند و یا اگر هم افتاندند بهتر باشد که خود آن‌ها این کار را انجام بدهند! بهتر است برای این کار پیش مراکز مجاز بروید. این دوربین از باتری لیتیوم-یونی شارژی LP-E10 بهره می‌برد که توانایی شارژدهی فوق العاده و واقعا فوق العاده ی ۷۵۰ عکس در مود چشمی‌به دوربین را دارد! این را مقایسه بکنید با دوربین ۶۰۰D که نهایتا تا ۴۵۰ عکس شارژدهی می‌کند.در اینجا نیز نظر شما را به جدول مقایسه‌ای بین دوربین ۱۱۰۰D با سایر رقبا جلب می‌کنیم. برای مشاهده اطلاعات دقیق‌تر می‌توانید بر روی جدول کلیک نمایید.در تست‌هایی که انجام دادیم کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط ۱۱۰۰D عالی بود. عکس‌های این دوربین از‌ایزو ۱۰۰ تا ۱۶۰۰ بدون نویز هستند و فقط در‌ایزو ۳۲۰۰ و ۶۴۰۰ مقدار نویز افزایش پیدا می‌کند. چنین کیفیت عکسی برای دوربینی با این قیمت واقعا عالیست. به هر صورت به نظر ما ۱۱۰۰D فراتر از قیمت خود می‌باشد. البته فقدان تمیز کننده ی خودکار سنسور خیلی بد است. اگر بر روی دستگیره روکش لاستیکی الیافی داشتیم و نمایشگر بزرگتر و با کیفیت تر بود خیلی خوب بود. ولی دوربین در کیفیت عکس و ارگونومی‌و بهتر از آن شارژدهی باتری عملکرد خوبی دارد. این دوربین مناسب مبتدیانی که می‌خواهند یک دوربین DSLR داشته باشند و با آن خلاقانه تر عکاسی کنند می‌باشد و از رقبای آن می‌توان به Canon EOS 600D، Nikon D3100 و Sony A390 اشاره کرد.