دوربین عکاسی چاپ سریع فوجی فیلم مدل Instax mini 90 Neo Classic

دوربین‌های «Instax» استاندارد شرکت فوجی همیشه جالب توجه بوده‌اند اما همیشه بیشتر شبیه اسباب‌بازی بوده‌اند.  «Instax Mini 90 Neo Classic» با این هدف طراحی شده است که به مصرف‌کنندگان انتخاب بهتری ارائه دهد. «Instax Mini 90 Neo Classic» دوربینی فوری است که از فیلم‌های ۲ × ۳ اینچ استفاده می‌کند. کافی است دوربین را به موضوع مورد نظر خود نشانه بگیرید و دکمه‌ی شاتر را فشار دهید تا دوربین در مقابل چشمان شما عکس را از سوی دیگر ظاهر کند. به عنوان پرچمدار و «Flagship» سری «Instax» این مدل ویژگی‌های بیشتر و ظاهری شیک‌تر ارائه می‌کند.

به جرات می‌توان گفت که ظاهر قدیمی «Instax Mini 90 Neo Classic» از ویژگی‌های اصلی آن محسوب می شود و به نوعی برگ برنده‌ی آن است. طراحی قدیمی حتی در دوربین‌های دیجیتال ظاهرا برای شرکت فوجی خوش‌یمن و سودآور بوده است و همین موضوع در این مدل نیز صدق می‌کند. در «Instax Mini 90 Neo Classic» برخلاف دیگر مدل‌های Instax از ظاهری مانند سفینه‌ی فضایی خبری نیست و فکر می‌کنیم این موضوع برای بیشتر مصرف کنندگان خوش‌آیند باشد. شاید فوجی نمی‌داند که ظاهر فضایی شکل در بین مصرف کنندگان دیگر جایی ندارد.

در زمینه‌ی عملکرد دوربین چندین مورد از جایگاه پرچمداری «Instax Mini 90 Neo Classic» در سری Instax دفاع می‌کنند. چندین حالت برای نوردهی «Exposure» وجود دارند که بعضی از آنها سودمند هستند. حالت «Party Mode» از سرعت بالاتر شاتر استفاده می‌کند تا نور پس‌زمینه‌ی بیشتری را گرفته و تاثیر نور فلش را در عکس تنظیم کند. حالت «Kid Mode» از سرعت کوتاهی برای شاتر استفاده می‌کند تا تصویر را به سرعت ثبت کند. علاوه بر این حالت دیگری وجود دارد که در آن شاتر تا مادامی که انگشت خود را بر روی دکمه‌ی شاتر نگاه دارید باز می‌ماند. همچنین می‌توانید تنظیمات روشنایی «Brightness» را تنظیم کنید و نور بیشتر یا کمتری به عکس‌های خود بدهید. یکی از حالت‌های جالب به کار رفته در «Instax Mini 90 Neo Classic» حالت نوردهی دوگانه «Double Exposure» است. نوردهی در این حالت کمی غیرقابل پیش‌بینی است و عکس گرفته شده را نمی‌توانید خیلی تحت کنتل داشته باشید اما عکس‌های گرفته شده اگر فوق‌العاده نباشند بسیار جالب هستند. به دو عکس زیر که نمونه هایی از نوردهی دوگانه هستند دقت کنید.

کیفیت تصاویر گرفته شده به نظر ما تفاوت چندانی با دیگر مدل‌های Instax ندارند و می‌توان گفت که در زمینه‌ی کیفیت تصاویر بهبود چندانی دیده نمی‌شود. قابلیت دوربین برای کنترل نوردهی در این زمینه کمی کمک می‌کند. همچنین قابلیت کنترل فلش نیز کمی به روند عکاسی کمک می‌کند اگرچه هیچ‌گاه مانند کنترل دستی «Manual» دوربین‌های دیگر نمی‌شود اما خب از هیچی بهتر است! به دلیل دیافراگم ثابت F/12.7، در زمنیه‌ی نورپردازی فلش دوربین عمده‌ی مسئولیت را به گردن می‌گیرد. فلش کوچک بوده و نور آن کمی شدید است اما این موضوع یکی از مهمترین قسمت‌های دوربین‌های فوری است و جلوه‌ای خاص به عکس‌های گرفته شده می‌دهد. تنها سه حالت فوکوس در این دوربین طراحی شده‌اند: «ماکرو» برای نماهای نزدیک، استاندارد و «Landscape» که برای نماهای باز و دور به کار می‌رود. برای عکس‌های ۲ × ۳ اینچ وضوح تصویر کافی و شفاف است اما وقتی عکس‌ها اسکن می‌شوند کمی تار شده و از شفافیت آنها کاسته می‌شود که باز هم باید بگوییم جای تعجبی ندارد.

عکاسی با دوربین‌های فوری هیچ گاه ارزان نبوده است و در این مدل نیز این قانون همچنان پابرجاست. برای بسیاری افراد هزینه‌ی فیلم‌ دوربین‌های فوری مانعی بزرگ برای خرید به شمار می‌رود. اگر قیمت فیلم‌های این دوربین‌ها کمی ارزان شود شرایط بسیار ایده‌آل‌تر می شود اما با توجه به روند کنونی صنعت دوربین ارزان شدن فیلم دوربین های فوری کمی دور از انتظار است. قیمت خود دوربین مسئله‌ی دیگر است. شاید بتوانید دوربینی فوری به قیمتی ارزان پیدا کنید اما «Instax Mini 90 Neo Classic» چندان ارزان نیست.