تلسکوپ اسکای واچر مدل BK1206AZ4

این تلسکوپ از نوع شکستی آکروماتیک با فاصله کانونی۶۰۰ میلی متر و نسبت کانونیF/5.0 دارای جوینده، چپقی و چشمی با ۱۹ کیلوگرم است. بیشترین قدر قابل مشاهده آن ۱۲.۷ و توان گردآوری نورآن ۴۰۰ برابر چشم انسان است. تلسکوپ وسیله‌ای است برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش امواج الکترومغناطیس مرئی و نامرئی. اولین تلسکوپ در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشه‌ای در هلند اختراع شد. واژه‌ی تلسکوپ که از دو واژه‌ی یونانی تله به معنی دور و اسکوپین به معنی دیدن برگرفته‌شده است. به‌طورکلی تلسکوپ‌ها به سه دسته‌ی شکستی، بازتابی و ترکیبی تقسیم می‌شوند. • تلسکوپ‌های شکستی: در تلسکوپ‌های شکستی برای تشکیل تصویر از عدسی استفاده می‌شود. در تلسکوپ‌های شکستی آکروماتیک از دو عدسی شیئی و چشمی استفاده می‌شود. عدسی شیئی برای جمع‌آوری نور و کانونی کردن آن و عدسی چشمی برای بزرگنمایی تصویر به کار برده می‌شود. استفاده از عدسی شیئی به عنوان چشمی دارای معایب مهمی مانند ابیراهی رنگی است. برای رفع این مشکل می‌توان عدسی شیئی را از دو عدسی ساخت. تلسکوپ‌های شکستی آکروماتیک سنتی پس از دو قرن استفاده گسترده حالا جای خود را به مدل‌های پیشرفته‌تر به نام آپوکروماتیک دادند. عدسی شیئی این نوع تلسکوپ‌ها از چندین عدسی ساخته شده که از جنس ED هستند. • تلسکوپ‌های بازتابی: در این تلسکوپ‌ها جمع‌آوری نور به عهده یک آینه‌ی مقعر است. پوشش بازتابنده آینه می‌تواند نقره یا آلومینیم باشد. پوشش آلومینیومی این مزیت را دارد که اکسیده شدن آن باعث از بین رفتن قابلیت بازتاب آینه نمی‌شود. در بعضی از این تلسکوپ‌ها از نقره به عنوان پوشش بازتابنده استفاده می‌شود، سپس روی آن پوشش دیگری قرار می‌‌دهند تا مانع اکسید شدن نقره ‌شود. • تلسکوپ‌های ترکیبی یا شکستی-بازتابی: این تلسکوپ‌ها شبیه تلسکوپ‌های بازتابی هستند، با این تفاوت که در ساخت آنان از تیغه‌های شیشه‌ای‌ای استفاده شده است تا بتوان از آینه کروی بجای آینهٔ سهموی استفاده کرد. تلسکوپ‌های ترکیبی هم انواع گوناگونی دارند مانند اشمیت-کسگرین و ماکستوف کسگرین.