گوشی موبایل بلک‌بری مدل Priv STV100-2

حتما با شنیدن نام این برند؛ گوشی‌های فوق‌العاده‌اش با طراحی‌های عجیب‌وغریب در ذهنتان تداعی می‌شود؛ اما کمی صبر کنید، پریو را از این دسته گوشی‌های عجیب‌وغریب جدا کنید. پریو نه‌تنها طراحی عجیبی ندارد؛ بلکه فقط از پلاستیک و شیشه ساخته ‌شده است. حتی قاب پشتی هم آن‌طور که بایدوشاید در برابر خراش مقاوم نیست و به‌راحتی پذیرای هرگونه خط‌وخش کوچک و بزرگ است. این قاب آن‌قدر نرم است که به کوچک‌ترین فشارها هم عکس‌العمل نشان می‌دهد. این قاب کاملا ماهرانه و به‌گونه‌ای پرداخت ‌شده است که مانع سرخوردن گوشی از دستتان خواهد شد. کلید‌های مختلف گوشی هم در جای مناسبی قرار گرفته‌اند. اگر شما هم مثل ما برایتان جالب است که بدانید کلید سوم بین کلید‌های کنترل صدا چه وظیفه‌ای دارد، باید گفت که این کلید فقط برای نمایش منوی صدای گوشی کاربرد دارد.

قاب جلویی گوشی طراحی ساده‌ای دارد. تقریبا ۷۰درصد از جلوی گوشی را نمایشگر آن پر کرده است. نمایشگر روی قابی قرار گرفته که در حدود دو میلی‌متر بالاتر از سطح معمول گوشی است. این برآمدگی باعث می‌شود تا کاربر بتواند به‌راحتی از حالت کشویی گوشی استفاده کند. زیر این قسمت هم اسپیکر اصلی گوشی تعبیه ‌شده است. لولا‌های حالت کشویی مرغوب هستند و با فشار کمی باز و بسته می‌شوند.

طراحی گوشی خیلی زیبا و چشم‌نواز به نظر می‌رسد؛ اما در برخی بخش‌ها نواقصی هم وجود دارد؛ برای مثال هنگامی‌که گوشی بسته است، با فشار وارد کردن روی قسمتی که بالای صفحه‌کلید قرار دارد، کاملا متوجه فاصله‌ای می‌شوید که بین صفحه‌کلید و نمایشگر وجود دارد. این فاصله را می‌توانید از صدایی هم که هنگام فشردن آن قسمت ایجاد می‌شود، متوجه شوید.

تنها گوشی جدید و مدرن اندرویدی که همراه با صفحه‌کلید فیزیکی عرضه ‌شده است و با وجود پلاستیکی‌بودنش در حدود ۱۹۲ گرم وزن دارد که بسیار قابل‌توجه است. همچنین در حدود یک سانتی‌متر هم ضخامت دارد. البته اگر علاقه‌مند به برند‌های منحصربه‌فرد و لوکس باشید، تمامی این موارد، خود را زیر نشان تجاری بلک‌بری پنهان می‌کنند.

زبان طراحی گوشی که کشویی است، طرفداران خاص خود را دارد. طرفدارانی که کم هم نیستند و برای داشتن این گوشی حاضرند هر مبلغی را پرداخت کنند، کسانی هستند که عادت دارند از صفحه‌کلید فیزیکی استفاده کنند یا هنگام تایپ‌کردن به اطرافشان نگاه کنند. اموری که عملا با استفاده از صفحه‌کلید مجازی امکان‌پذیر نیستند. تایپ‌کردن با این صفحه‌کلید فیزیکی هم مشکلات خاص خود را دارد؛ برای مثال هنگامی‌که حالت کشویی باز است، سنگینی خاصی روی قسمت بالایی گوشی وجود دارد که باعث می‌شود قسمت بالایی گوشی به سمت زمین متمایل شود و این باعث می‌شود تا شما انرژی بیشتری صرف ثابت نگه‌داشتن گوشی و کنترلش برای تایپ کنید.

صفحه‌کلید فیزیکی کیفیت خوبی دارد؛ اما کلید‌ها آن‌قدر کوچک هستند که فشردن آن‌ها برای کسانی که انگشت‌های بزرگی دارند، کمی مشکل است. از این صفحه‌کلید می‌توانید برای اسکرول‌کردن در صفحات و تایپ لغزشی هم بهره ببرید؛ البته این امکانات در گوشی‌های قبلی شرکت بلک‌بری هم وجود داشتند. از دیگر معایب این صفحه‌کلید، پشتیبانی‌نکردن آن از زبان فارسی است؛ همچنین کلید‌ها علاوه‌بر کوچک‌بودن، ارتفاع زیادی هم ندارند و تقریبا فشاردادن آن‌ها به‌گونه‌ای است که برای اینکه متوجه فشرده شدنشان بشوید، باید به حس زیر سرانگشتانتان توجه زیادی داشته باشید.

استفاده از پنل اولد در گوشی پریو، شاهکاری برای بلک‌بری محسوب نمی‌شود. این اولین باری نیست که این شرکت کانادایی در تولیدات خود از فناوری امولد استفاده می‌کند؛ اما برای اولین بار است که از نمایشگری با لبه‌های خمیده استفاده می‌کند. نمایشگری ۵.۵اینچی که با لبه‌های خمیده‌اش در چپ و راست می‌تواند تراکمی برابر با ۵۳۸ پیکسل در هر اینچ را به تصویر بکشد. این تعداد پیکسل برای یک نمایشگر سطح بالا کاملا مناسب است و استفاده از آن برای یک گوشی لوکس منطقی به نظر می‌رسد. این نمایشگر آن‌قدر به نمایشگر سامسونگ گلکسی S6 اج پلاس شباهت دارد که احتمالا شما را به یاد آن نمایشگر خواهند انداخت. البته لبه‌های منحنی نمایشگر پریو به‌اندازه‌ی گوشی سامسونگ منحنی نیستند و تنها کمی انحنا دارد تا فقط زیبایی خیره‌کننده‌ای به آن ببخشد.

نمایشگر پریو تا حد امکان به صفحه‌ی لمسی نزدیک شده است تا کاربر هنگام لمسش دشواری نداشته باشد. رنگ‌ها در این نمایشگر چشم‌نواز و خیره‌کننده هستند و این به استفاده از پنل‌های اولد مربوط می‌شود که رنگ‌ها را با غلظتی بیش از آنچه هستند نمایش می‌دهند و از عمق زیادی در رنگ سیاه برخوردارند.

در قسمت تنظیمات هم امکانات کاملی برای نمایشگر پریو وجود دارد. امکان روشن‌کردن نمایشگر با دو بار لمس، امکان تغییر غلظت، سردی و گرمی رنگ‌ها، امکان نشان‌دادن درصد شارژ روی لبه‌ی منحنی نمایشگر که هنگام شارژشدن گوشی جلوه‌ی دلربایی دارد و تنظیمات معمولی‌تر مثل اندازه‌ی فونت‌ها و حتی روشن‌شدن نمایشگر در حالات خاص، به چشم می‌خورند.

مدتی است که نام شرکت «اشنایدر کروزناخ» (Schneider Kreuznach) به خاطر استفاده‌نکردن از لنز‌هایش در دوربین و گوشی‌ها فراموش ‌شده است. اگر از قدیمی‌های بازار موبایل یا دوربین باشید، حتما نام این برند معروف را به‌خاطر می‌آورید؛ اما این‌ روزها با حضور سونی، به‌ندرت شرکتی از لنز‌های دو شرکت اشنایدر کروزناخ و کارل زایس استفاده می‌کند؛ اما ازآنجایی‌که بلک‌بری تصمیم گرفته مثل همیشه و در همه قسمت‌ها منحصربه‌فرد باشد؛ در زمینه‌ی دوربین هم کاملا منحصربه‌فرد عمل کرده و از لنز‌های این شرکت آلمانی بهره برده است. سنسوری از نوع CMOS BSI 2 با دریچه‌ی دیافراگم f/2.2 که می‌تواند تصاویری با رزولوشن ۱۸ مگاپیکسل ثبت کند، برای پریو انتخاب ‌شده است.

این اولین باری است که یک دوربین ۱۸مگاپیکسلی برای یک گوشی موبایل انتخاب می‌شود. این دوربین همراه با دو فلش LED جداگانه با دو رنگ همراه شده است. باید به همین توضیحات سخت‌افزاری در مورد دوربین اکتفا کنیم و کمی در مورد کیفیت تصاویر ثبت‌شده با این دوربین صحبت کنیم. کیفیت تصاویر ثبت‌شده با دوربین پریو در حد عالی و منحصربه‌فردی نیستند، اما کاملا راضی‌کننده و برای یک گوشی موبایل مطلوب به نظر می‌رسند. تصاویر، اشباع رنگ زیاد و در عین حال شفافیت و روشنایی مناسبی دارند و می‌توانید اطمینان داشته باشید در محیط‌های با نور کم هم تصاویر قابل‌قبولی ثبت خواهید کرد. در تصاویر، رنگ‌پریدگی و نویز وجود ندارد و این برای دوربین موبایل مطلوب است.

رابط کاربری دوربین برخلاف سایر قسمت‌ها، آن‌چنان شباهتی به اندروید خالص ندارد. تنها انتخاب‌های موجود در این رابط کاربری، عکاسی، فیلم‌برداری و عکاسی پاناروما هستند؛ نه امکان انتخاب دیگری وجود دارد نه مثل رابط کاربری سونی، دانلود حالت جدیدی امکان‌پذیر است. در بخش تنظیمات هم انتخاب‌های زیادی در اختیار ندارید، حتی نمی‌توانید تعیین کنید تصاویری با رزولوشن پایین‌تر ثبت شوند. درعوض می‌توانید رزولوشن فیلم‌برداری را از HD و ۳۰ فریم بر ثانیه تا ۴K و ۳۰ فریم بر ثانیه تغییر دهید. تنظیماتی مثل تعیین اندازه‌ی قاب تصویر و استفاده از قابلیت HDR هم در بخش تنظیمات به چشم می‌خورند.

سنسوری ۲ مگاپیکسلی با دریچه‌ی دیافراگم f/2.8 برای دوربین سلفی پریو انتخاب ‌شده است. تنظیمات هم در مقایسه با دوربین اصلی تغییری نکرده‌اند. نکته‌ی جالب اینکه امکان ثبت تصاویر پاناروما با دوربین سلفی هم وجود دارد. با توجه به رزولوشن و دریچه‌ی دیافراگم نباید انتظار زیادی از تصاویر این دوربین داشت؛ اما تصاویر در حد قابل‌قبولی مطلوب هستند. امکان ضبط ویدئو‌هایی با رزولوشن HD و با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه با دوربین سلفی پریو وجود دارد.

انتخاب اندروید لالی‌پاپ نسخه‌ی ۵.۱.۱ برای پریو همان تصمیمی است که برای فروش بیشتر این گوشی و نجات بلک‌بری از بحران گرفته‌ شده است. پریو با این سیستم‌عامل تقریبا یک گوشی با اندروید خالص است. تمامی برنامه‌های پیش‌فرض، منوها، تنظیمات و حتی نوع نمایش برنامه‌ها و ویجت‌ها همان‌هایی هستند که در اندروید ناب شاهدشان بودیم. تنها تغییراتی که به‌ندرت می‌توان آن‌ها را دید، تغییر آیکون چند برنامه و اضافه‌شدن بعضی از برنامه‌های اختصاصی بلک‌بری مثل BBM و BBM Meeting است که اولی برای پیام‌رسانی اختصاصی بین گوشی‌های بلک‌بری کاربر دارد و بعدی هم برای تنظیم قرار‌های ملاقات به سبک بلک‌بری به کار می‌رود.

نکته‌ی جالب و قابل‌توجه در مورد رابط کاربری بلک‌بری استفاده از دو برنامه‌ی امنیتی با نام‌های DTEK by BlackBerry و Password Keeper است. می‌توانید از DTEK برای بررسی دسترسی برنامه‌های مختلف به داده‌های گوشی‌تان کمک بگیرید و ضریب امنیت داده‌های شخصی‌تان را تا حد زیادی بالا ببرید. این برنامه کمک می‌کند تا هرگونه ردوبدل اطلاعات بین برنامه‌ها، داده‌های واردشده از صفحه‌کلید به برنامه‌ها و حتی داده‌هایی را که برنامه برای کارآیی خود از گوشی می‌خواند، بررسی و کنترل کنید.

با برنامه‌های Password Keeper هم می‌توانید تمام رمز‌های عبورتان را در یک جا جمع‌آوری کنید و با یک رمز به آن‌ها دسترسی داشته باشید. این مورد فقط به برنامه‌ها و رمز‌های عبورشان مربوط نمی‌شود؛ بلکه می‌توانید اطلاعات لاگین در وب‌سایت‌های مختلف یا حتی اطلاعات کاملا شخصی کارت بانکی‌تان را با خیال راحت در این برنامه ذخیره کنید و از امنیت خاص بلک‌بری سود ببرید.

بلک‌بری از لبه‌ی خمیده نمایشگر و همچنین نمایشگر امولد هم به‌خوبی استفاده کرده است. هنگام شارژشدن گوشی، خطی در لبه‌ی سمت راست گوشی به همراه درصد شارژ نمایش داده می‌شود که تا پایان عملیات شارژ در هر لحظه می‌تواند شما را از مقدار شارژشدن گوشی مطلع کند. مورد دیگر هم امکان فراخوانی یک سری از برنامه و میان‌بر‌ها از لبه‌ی خمیده‌ی سمت راست نمایشگر گوشی است. هنگام کشیدن انگشت از راست به چپ منویی نمایش داده می‌شود که در آن می‌توانید میان‌بر یک سری برنامه یا حتی تقویم، قرار ملاقات و کارهایی را که امروز برای انجامشان برنامه‌ریزی کرده‌اید، ببینید. البته امکان تغییر مکان این منو به‌ لبه‌ی منحنی سمت چپ نمایشگر هم وجود دارد.

اگر بلک‌بری هم مثل اپل یا هوآوی راه‌حلی برای استفاده از تراشه‌ا‌ی اختصاصی یا منحصربه‌فرد داشت؛ حتما در بخش تراشه هم خاص‌بودن را به رخ بقیه می‌کشید؛ اما به‌ناگزیر باید از تراشه‌ی تولیدی شرکت‌های نام‌آشنایی مثل کوالکام استفاده کند.  در این گوشی مثل ال‌جی G4 از تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۰۸ استفاده ‌شده است. تراشه‌ای ۲۰نانومتری که دو پردازنده‌ی اصلی دو و چهارهسته‌ای دارد؛ همچنین از سه گیگابایت رم به‌صورت دوکاناله هم در این تراشه بهره برده شده است تا نهایت کارایی را داشته باشد. اگر ضعف‌هایی را که این تراشه‌ی ۶۴بیتی در بخش پردازنده‌ی گرافیکی دارد، نادیده بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که با این مجموعه‌ی سخت‌افزاری می‌توانید تقریبا هر انتظاری از پریو داشته باشید. هنوز برنامه یا بازی‌هایی تولید نشده‌اند که این گوشی نتواند از پس آن‌ها برآید.

بلک‌بری پریو را به ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی داخلی با امکان افزایش آن تا ۲۰۰ گیگابایت به کمک کارت حافظه‌ی جانبی مجهز کرده است. مثل سایر گوشی‌ها امکان استفاده از Wi-Fi، بلوتوث و NFC برای کاربران این گوشی فراهم‌ شده است؛ همچنین امکان دریافت خروجی تصویر از پورت microUSB در پریو وجود دارد. مکان‌یابی دقیق هم به‌سادگی  به کمک فناوری‌های A-GPS و GLONASS انجام می‌شود.

این گوشی منحصربه‌فرد، یک باتری معمولی ۳۴۱۰ میلی‌آمپرساعتی غیر‌قابل تعویض از لیتیوم‌یون دارد. این باتری دارای قابلیت شارژ سریع نسخه ۲ است و ازآنجایی‌که نمایشگر و تراشه‌ی پریو آن‌قدر پرمصرف نیستند، این باتری دوام تقریبا زیادی دارد و می‌تواند تا دو روز استفاده‌ی معمولی، انرژی لازم برای روشن نگه‌داشتن پریو را تامین ‌کند.

بیشتر‌کردن محبوبیت گوشی پریو با استفاده از سیستم‌عامل اندروید، یکی از سیاست‌های بلک‌بری برای ورود دوباره به حاشیه‌ی امن بازار است. جدا از این مورد، لوکس بودن گوشی‌های بلک‌بری از هیچ‌کس پنهان نیست. پریو هم مثل بقیه کمی حس لوکس‌بودن را با خود همراه کرده است؛ اما استفاده از پلاستیک به‌ جای کربن یا فلز در تولید این گوشی، می‌تواند اقبال خریدش را کم کند؛ اما ظاهر پریو همچنان چشم‌نواز، وسوسه کننده و فریبنده است و می‌تواند هرکسی را از هر قشری به سمت خود جذب کند. در کنار این طراحی، استفاده از صفحه‌کلید فیزیکی و زبان طراحی کشویی باعث شده تا پریو طرفداران خاص خود را هم داشته باشد. سخت‌افزاری بر پایه‌ی تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۰۸ به همراه سه گیگابایت رم، دوربین اصلی ۱۸مگاپیکسلی با لنز شرکت اشنایدر کروزناخ و نمایشگر ۵.۵اینچی با فناوری امولد، مواردی هستند که به‌تنهایی جالب هستند و شانس خرید پریو را بیشتر می‌کنند.