خودرو بی ام دبلیو 2002 دنده ای سال 1974

همه‌ی ما ممکن است تا به حال لیستی از کارهایی که قبل از مرگ مایل به انجام آن‌ها هستیم، داشته باشیم اما اگر یکی از شیفتگان صنعت خودرو باشید، بدون شک در کنار آن لیست، لیستی از خودروهایی که قبل از مرگ باید حتماً یکبار رانندگی با آن‌ها را تجربه کنید هم به آن اضافه می‌شود. اگر بخواهیم در چیدمان این لیست کمی به شما کمک کنیم، نسل دوم آلفارومئو اسپایدر، فورد موستانگ دهه‌ی ۶۰ یا حتی یک کادیلاک کروک (کانورتیبل) دهه‌ی ۵۰ که با آن به دل بیابان‌ها بزنید، خودروهایی هستند که تجربه‌ی رانندگی نابی را در مقطعی از تاریخ عرضه کردند و نام خود را به عنوان ماندگارترین خودروها در یاد همه‌ی علاقه‌مندان این صنعت به ثبت رساندند. البته لیست ما همچنان تکمیل نشده و جای یک خودروی بزرگ در صدر آن همچنان خالی است.

این جایگاه بدون شک به بی ام دبلیو ۲۰۰۲ می‌رسد، خودرویی که با دماغه‌ی زاویه‌دار کوسه‌ای شکل و دو چراغ جلوی محدب که به صورت مجزا در دو طرف جلوپنجره‌ی کلیه‌ای شکل بی ام دبلیو قرار گرفتند، هر بیننده‌ای را در نگاه اول مجذوب خود می‌کند. بقیه‌ی قسمت‌های بی ام دبلیو ۲۰۰۲ یک خودروی جمع و جور جعبه‌ای شکل و در عین حال اسپرت را به نمایش می‌گذارند که با طراحی گرد قسمت عقب و چراغ‌های عقب گرد یا مربعی شکل مرسوم به اوج خود می‌رسد. با تمام این تفاسیر، مدل ۲۰۰۲ را می‌توان در یک کلام زیبا، جذاب و مجلل معرفی کرد.

بسیاری از مشتاقان صنعت خودرو کمابیش با پیشینه‌ی بی ام دبلیو ۰۲ آشنایی دارند اما در ادامه داستان توسعه‌ی این مدل را به صورت خلاصه بیان می‌کنیم.

در سال ۱۹۶۶، بی ام دبلیو ۱۶۰۰-۲ به عنوان یک مدل توسعه‌یافته نسبت به مدل ۱۶۰۰ عرضه شد که با قیمت مناسب خود قابلیت خرید بالاتری داشت. این خودرو کوتاه‌تر بود، امکانات لوکس کمتری داشت و تنها از دو درب بهره می‌برد که عدد ۲ در ادامه‌ی نام آن هم به همین مورد اشاره می‌کرد. به دنبال سبک همیشگی بی ام دبلیو در نامگذاری مدل‌های کلاس جدید، بی ام دبلیو ۱۶۰۰-۲ (یا ۱۶۰۲ که بعدها آن را به این شکل نامیدند) پسوند «ti» را به خود گرفت که مخفف «touring international» بود. این مدل از پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری M10 با نسبت تراکم ۹.۵:۱ (۹.۵ به ۱) و کاربراتورهای جانبی Solex PHH بهره می‌برد که توانایی تولیدی توانی معادل ۱۰۵ اسب بخار را داشت. پس از آن، دو اتفاق همزمان رخ به وقوع پیوستند و در نهایت منجر به تولد بی ام دبلیو ۲۰۰۲ شدند.

در وهله‌ی اول، واردکننده‌ی آمریکایی بی ام دبلیو، مکس هافمن «Max Hoffman»، درخواست عرضه‌ی نسخه‌ی اسپورت‌تری از مدل ۱۶۰۲ را مطرح کرد چرا که مدل ۱۶۰۲ti توانایی عبور از استانداردهای آلایندگی آمریکا را نداشت. در همین زمان، هلموت برنر بونشچ «Helmut Werner Bonsch»، مدیر برنامه‌ریزی تولید BMW و الکس ون فالکنهاسن «Alex von Falkenhausen»، طراح پیشرانه‌ی M10 به هنگام رانندگی با یک مدل تغییریافته‌ی ۱۶۰۲ که از پیشرانه‌ی ۲.۰ لیتری سری ۲۰۰۰ استفاده می‌کرد، ایده‌ای به ذهنشان خطور کرد و آن عرضه‌ی عمومی مدل ۱۶۰۲ با پیشرانه‌ی ۲.۰ لیتری بود. به همین دلیل، بی ام دبلیو ۲۰۰۲ (که عدد ۲۰ در آن به پیشرانه‌ی ۲.۰ لیتری و ارقام ۰۲ به دو درب بودن خودرو اشاره دارند) متولد شد و آغازگر واقعی خودروهای سدان اسپرت لقب گرفت. بی ام دبلیو ۲۰۰۲ در دو نسخه‌ی متفاوت به عرضه رسید، نسخه‌ی استاندارد یک کاربراتوری که ۱۰۰ اسب بخار توان داشت و نسخه‌ی دو کاربراتوری ti که ۱۲۰ اسب بخار توان تولید می‌کرد. در سال ۱۹۷۴، ظاهر خودرو اندکی با تغییرات همراه بود از جمله ضربه‌گیرهای جلو و عقب بزرگتر که در راستای استانداردهای ایمنی آمریکا اضافه شدند و حذف چراغ‌های گرد عقب و استفاده از چراغ‌های مستطیلی شکل مرسوم به جای آن‌ها.

فضای کابین بی ام دبلیو ۲۰۰۲ را در مقایسه با خودروهای دیگر زمان خود می‌توان لوکس و زیبا دانست. اگر چه صندلی‌های جلو فضای بسیاری را در هر جهت برای دو سرنشین بزرگسال فراهم می‌کنند، در قسمت فضای پای سرنشینان عقب کمی اجحاف شده است. در رابطه با فضای شانه و سر هم ما هیچ جایی برای عیب و ایراد پیدا نکردیم و از آنجایی که شیشه‌های جانبی خودرو به جای چرخش به سمت داخل خودرو، به بیرون آن تاب برداشته‌اند و بالشتک‌های جانبی در بخش آرنج اندکی به سمت صفحات فلزی خارجی حرکت کرده‌اند، فضای جانبی چشمگیری برای سرنشینان این خودرو فراهم شده است. در مجموع، کابین بی ام دبلیو ۲۰۰۲ بسیار خوش‌ساخت بوده و کیفیت مواد و پوشش‌های آن مناسب است و دقیقاً به سبب همین کیفیت است که خودروهای آلمانی مجللی مثل پورشه، مرسدس بنز و بی ام دبلیو به سبب مهندسی پیچیده‌ی خود توجه بسیاری از خریداران را به خود جلب کرده‌اند.

بی ام دبلیو ۲۰۰۲ در بخش هندلینگ (هدایت‌پذیری) هم برتری بی شک و تردید خود را حفظ کرده است. این خودرو چه در بخش جلو و چه در قسمت عقب از میله‌های ضد نوسان سفارشی بهره می‌برد که تکمیل‌کننده‌ی سیستم تعلیق ستونی مرسوم مک فرسون در جلو و سیستم تعلیق بازوی کشنده عقب هستند. کمپانی فرانسوی پژو هم از آرایش مشابهی در مدل ۵۰۴ خود استفاده می‌کند و تنها مدل سدانی است که در این کلاس قیمتی قابل رقابت با هندلینگ (هدایت‌پذیری) بی ام دبلیو بر روی سطوح ناهموار جاده‌ای است. وقتی در پیچ‌های تند بر روی سطوح هموار می‌چرخید، فرمان بی ام دبلیو ۲۰۰۲ به قدری نرم و راحت حرکت می‌کند که اصلاً متوجه تغییر زاویه‌ی خودرو نمی‌شوید.

بی ام دبلیو ۲۰۰۲ عرضه شد تا آغازگر سبک و روند جدیدی در خودروهای سدان باشد و نگاه همگان را در صنعت خودروسازی نسبت به این خودروها تغییر دهد. طراحی ظاهری آن پس از گذشت سال‌ها همچنین جذابیت خود را حفظ کرده و نگاه هر کسی را به خود جذب می‌کند. عملکرد دوست‌داشتنی خودرو در کنار تکنولوژی‌های تازه‌ی آن زمان تجربه‌ی رانندگی با یک ۰۲ را منحصر به فرد می‌کرد. هیچ جای تعجبی از حضور این خودرو در خیابان‌ها بعد از گذشت چند دهه از تولید آن وجود ندارد. بی ام دبلیو ۲۰۰۲ با قدرت در صدر لیست خودروهای کلاسیک فراموش‌نشدنی قرار می‌گیرد و به نظر نمی‌رسد که هیچ خودروی دیگری حتی توانایی تهدید آن را داشته باشد.