خودرو بی ام دبلیو M3 E36 دنده ای سال 1999

اولین M3 بر پایه‌ی پلتفرم سری ۳ بی ام دبلیو E30 طراحی شد و در سال ۱۹۸۶ به بازارهای اروپایی و یک سال بعد به بازارهای ایالات متحده آمریکا معرفی شد. این خودرو تا سال ۱۹۹۰ به تولید خود ادامه داد و با بازه‌ی متنوعی از پیشرانه‌ها از جمله یک پیشرانه‌ی ۱۳۸ اسب بخاری می‌شد. در یک بازه‌ی زمانی نسبتاً کوتاه، بی ام دبلیو E30 M3 به عناوین بی‌شماری در مسابقات مختلف دست یافت و به یکی از موفق‌ترین خودروهای تاریخ بدل شد. این خودرو در زیر کاپوت خود از یک پیشرانه‌ی چهار سیلندر ۲.۳ لیتری به همراه سیستم سوخت‌رسانی بوش (Bosch) بهره می‌برد که می‌توانست توانی معادل ۱۹۲ اسب بخار تولید کند. این مدل تنها خودروی ۱.۳ تنی با گیربکس ۵ سرعته‌ی دستی بود که می‌توانست صفر تا ۹۷ کیلومتر بر ساعت را در کمتر از ۷ ثانیه سپری کند و به حداکثر سرعت ۲۲۵ کیلومتر بر ساعت دست یابد.

در سال ۱۹۹۲ بی ام دبلیو نسل دوم خودروهای M3 را که بر پایه‌ی پلتفرم E36 طراحی شده بودند در نمایشگاه خودروی پاریس رونمایی کرد. دپارتمان موتوراسپرت (Motorsport) در ابتدا با پیشرانه‌ی استاندارد M50TU که در مدل‌های مختلف E36 و E34 استفاده می‌شدند، کار خود را آغاز کرد. بعد از آن، با اعمال تغییراتی بر روی این پیشرانه از جمله تنظیم ورودی پیشرانه و حجیم‌کردن قطر پیستون و ارتفاع سیلندر، پیشرانه‌ی تازه‌ای را با نام S50 معرفی کردند که توانایی تولید ۲۸۰ اسب بخار قدرت را داشت. این پیشرانه با یک سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌های جدید بر روی میل بادامک ورودی ترکیب شده بود که به آن VANOS می‌گفتند.

موتوراسپرت تغییرات خود را ادامه داد و از یک سیستم تعلیق تازه با فنرهای قدرتمندتر و همچنین ستون‌های ضد واژگونی (anti-roll) بزرگتر استفاده کرد. ترمزهای دیسکی ۲۰ اینچی این خودرو در چشم بر هم‌زدنی خودرو را متوقف می‌کردند و سیستم فرمان آن به شدت پاسخگو و نرم بود.

مدل اصلی بی ام دبلیو E36 M3 در سال ۱۹۹۳ به عنوان یک مدل کوپه وارد مرحله‌ی تولید شد. این مدل با استفاده از یک پیشرانه‌ی ۳.۰ لیتری (۲۹۹۰ سی سی) شش سیلندر خطی (I6) که با کد S50B30 شناخته می‌شد و توانایی تولید حداکثر توان ۲۱۰ کیلووات (۲۸۶ اسب بخار) را داشت، تجهیز شده بود.

در سال ۱۹۹۶ بی ام دبلیو M3 با تغییرات و به‌روزرسانی‌هایی همراه بود. این مدل از یک پیشرانه‌ی ۳.۲ لیتری (۳۱۵۲ سی سی) با همان آرایش شش سیلندر خطی (I6) بهره می‌برد که با کد S50B32 شناخته می‌شد و توانی معادل ۲۳۶ کیلووات (۳۲۱ اسب بخار) را تولید می‌کرد. در کنار این، یک گیربکس شش سرعته و ترمزهای بزگتر مدل M5 هم به این خودرو راه یافتند؛ همچنین گیربکس ترتیبی تازه‌ی SMG بر روی این مدل به صورت سفارشی استفاده می‌شد. تمامی این مدل‌ها را با عنوان «یورو» (Euro) می‌شناسند تا به نوعی آن‌ها را از مدل‌های عرضه‌شده در آمریکا (US) متمایز کنند.

اولین مدل‌های بی ام دبلیو E36 M3 که قدم به ایالات متحده‌ی آمریکا گذاشتند، مدل‌های سال ۱۹۹۵ بودند که از یک پیشرانه‌ی ۳.۰ لیتری (۲۹۹۰ سی سی) با کد S50B30US و حداکثر توان ۲۴۰ اسب بخار در کنار یک سیستم تعلیق متفاوت بهره می‌بردند. دلیل اصلی استفاده از پیشرانه‌ای با قدرت و گشتاوری کمتر در این مدل‌ها احتمالاً به خاطر هزینه‌های اضافی پیشرانه‌ی اصلی در بازار و دشواری عبور از استانداردهای آلایندگی آمریکا بود. مدل‌های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹ این خودرو اما با افزایش جابه‌جایی پیشرانه تا ۳.۲ لیتر (۳۱۵۲ سی سی) از توانی معادل ۲۴۰ اسب بخار بهره می‌بردند، همین پیشرانه به طور مشابه در مدل‌های اولیه بی ام دبلیو Z3 M Roadster (کروک) و بی ام دبلیو Z3 M Coupe (کوپه) هم استفاده شدند. مدل‌هایی که در سال ۱۹۹۶ عرضه شدند به سبب مانیفولد ورودی کوچک‌تر و قطعات الکترونیکی پیچیده‌تر عملکرد راحتی را به نمایش نمی‌گذاشتند. دومین M3 هم در دو کلاس سدان و کروک (کانورتیبل) به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ به عرضه رسید. تولید مدل سدان خودرو در سال ۱۹۹۸ متوقف شد اما سایر مدل‌ها به عرضه‌ی خود تا سال ۱۹۹۹ ادامه دادند.

بی ام دبلیو E36 M3 در پنج مدل ویژه به عرضه رسید: مدل M3 Euro-Spec (نسخه‌ی کانادایی)، M3 CSL (که با نام M3 سبک‌وزن هم شناخته می‌شود)، M3 GT، M3 GT-R و M3-R.

طراحی کابین خودرو هم تا حد زیادی مشابه آن چیزی است که در سایر مدل‌های سری ۳ می‌بینیم و تنها حس اسپرت آن با استفاده از یک اهرم دنده‌ی M، صفحه کیلومتر M و صندلی‌های اسپرت M بیشتر شده است. امکانات دیگری هم از جمله شیشه‌های جلوی برقی با عملکرد بدون کلید، موقعیت‌گیری خودکار شیشه‌ها برای آب‌بندی، سیستم تهویه‌ی مطبوع و بخاری با قابلیت کنترل الکترونیکی مجزای دما برای سمت راست و چپ و تهویه‌ی میکروفیلتری به صورت استاندارد در این مدل وجود داشتند. از جمله امکانات سفارشی این مدل هم می‌توان به سیستم قفل مرکزی، کروز کنترل، برف‌پاک‌کن‌های حساس به سرعت، صندلی‌های چرمی با طراحی مخصوص M، پوشش چرمی اهرم دنده، پوشش چرمی ترمز دستی و فرمان M-Technic با پوشش چرمی و قابلیت تنظیم ارتفاع اشاره کرد. از جمله تجهیزات الکترونیکی داخل کابین که سرگرمی و رفاه بیشتری را برای سرنشینان به ارمغان می‌آورد می‌توان به سیستم صوتی ضد سرقت با پخش CD و رادیوی استریوی AM/FM، آینه‌های جانبی برقی با سیستم گرمایشی اشاره کرد.

علاوه بر این‌ها، تجهیزات ایمنی این خودرو هم شامل دیسک‌های ترمز گرمایی بر روی هر چهار چرخ، سیستم ترمز ضد قفل (ABS) چهار کاناله با چهار سنسور، سیستم کنترل کشش برای تمام فصول، دو عدد کیسه‌ی هوای ایمنی جلو، سنسور تشخیص برخورد و حفاظت از برخوردهای جانبی می‌شوند.

برای بی ام دبلیو E36 M3 پیشرانه‌های متنوعی در نظر گرفته شده بود که مدل ۱۹۹۹ آن از سه پیشرانه‌ی مختلف بهره می‌برد. هر سه پیشرانه از آرایش شش سیلندر خطی (I6) در کنار سیستم منحصر به فرد و جدید زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها موسوم به VANOS بهره می‌بردند. در ادامه به صورت کوتاه به معرفی این دو پیشرانه می‌پردازیم:

عرضه‌ی نسل هفتم بی ام دبلیو سری سه با نسل دوم خودروهای M3 همراه بود، خودرویی که با توانایی‌های منحصر به فرد خود برگ تازه‌ای به کتاب تاریخ صنعت خودروسازی اضافه کرد و سابقه‌ای درخشان برای این کمپانی به جای گذاشت. امروز افراد مختلف معمولاً به دلایل متفاوتی دست به خرید یک بی ام دبلیو می‌زنند. اگر سوار بر یک بی ام دبلیو از خیابانی عبور کنید ممکن نیست که نتوانید نگاه دیگران را به خود جذب کنید. وقتی با یک بی ام دبلیو رانندگی می‌کنید در واقع به دیگران می‌گویید که صرفنظر از سنتان چه قلب جوانی دارید و تا چه اندازه شیفته‌ی رانندگی هستید و در نهایت رانندگی با یک بی ام دبلیو یعنی خیلی محترمانه از لاین سمت چپ خارج شوید تا من بتوانم سبقت بگیریم، خیلی ممنون!