با گران‌شدن قیمت سوخت همواره نیاز به خودروهای کم‌مصرف‌تر احساس می‌شود. حال اگر شما خانواده‌ای متوسط و به دنبال یک سدان خانوادگی کوچک باشید که هم برای مصارف داخل شهر و هم برای مسافرت‌های کوتاه مناسب باشد و حجم صندوق آن نیز به گونه‌ای باشد که نیازهای شما را برآورده کند، تندر نود گزینه‌ی بسیار سنجیده‌ای است. رنو لوگان یا در اصل داچیا لوگان که ما در بازار داخلی آن را با نام تندر نود و ال نود می‌شناسیم، ابتدا در سال ۲۰۰۴ به بازار عرضه شد. سپس در سال ۲۰۰۸ فیس‌لیفت شد که همین نسخه نیز بعدها به کشور وارد و توسط پارس‌خودرو و ایران‌خودرو تولید و با نام تندر نود در سه تیپ به بازار عرضه شد که بهترین تیپ آن تندر نود e2 است. تندر خودرویی است با سواری خوب و موتور و گیربکسی قابل‌اطمینان که در بخش توانایی‌های فنی، شما را ناامید نخواهد کرد؛ اما اگر بخواهیم بی‌پرده سخن بگوییم، واقعا از لحاظ طراحی ظاهری به دل نمی‌نشیند. موضوع دوست‌داشتن طرح ظاهری خودرو امری سلیقه‌ای است؛ اما باید قبول کرد که تندر بههیچوجه زیبا نیست. البته این موضوع در نسل جدید آن یا لوگان II به مقدار قابل‌توجهی برطرف شده و به‌تازگی تحت نام رنو سیمبل به کشور وارد شده است؛ اما قیمت دوبرابری سیمبل نسبت به لوگان نسل یک یا همان تندر نود خودمان آن هم در شرایطی که این دو خودرو از لحاظ فنی کاملا شبیه یکدیگر هستند، انتخاب سیمبل زیبا را نسبت به تندر زشت امری نامعقول کرده است. در بخش پیشرانه، تندر نود از یک موتور ۴ سیلندر ۱.۶ لیتری بهره می‌برد که قادر است ۱۰۵ اسب‌بخار قدرت را در۵۷۵۰ و ۱۴۰ نیوتن‌متر گشتاور را در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه تولید کند. این موتور قابل‌اطمینان روی خودروهای دیگری نظیر ساندرو نیز نقش تامین قدرت را برعهده دارد. تندر نود با دو گیربکس دستی و اتوماتیک عرضه می‌شود که نمونه‌ی دستی آن قادر است طی ۱۰.۲ ثانیه طبق اعلام کارخانه از صفر به صد برسد. یکی از توانایی‌های این محصول که در این سطح خودرو چشمگیر است، توانایی دادن دو معکوس هم‌زمان در مواقعی است که به شتاب نیاز داشته باشید. درکل این گیربکس به‌خوبی با موتور کوپل شده و شما را ناامید نخواهد کرد. در بخش امکانات رفاهی نباید از تندر انتظار زیادی داشت و لیست تجهیزات آن به شیشه‌بالابرهای برقی و آینه‌های برقی ختم می‌شوند. شاید یکی از مشکلات اصلی این خودرو هم نبود برخی آپشن‌های ساده باشد؛ برای مثال درون خودرو کلیدی برای بازکردن در صندوق نیست و روی در صندوق نیز صندوق‌پرانی مشاهده نمی‌شود و اگر بخواهید در صندوق را باز کنید؛ حتما باید این کار را با سوئیچ انجام دهید یا برای نصب این امکان ساده پول بیشتری بپردازید. یکی دیگر از مشکلات تندر، دید بد عقب خودرو و محدوده‌ی دید بسیار کم آینه‌های آن است که اگر مواظب نباشید، به‌راحتی گلگیرهای عقب خط‌خطی خواهند شد. در آخر باید بگوییم تندر برخلاف چهره‌ی نه‌چندان زیبایش، از لحاظ فنی واقعا خودروی خوب و کم‌دردسری است و اگر با ظاهر آن مشکلی ندارید می‌تواند انتخاب عالی در بین خودروهای تولید داخل باشد.
- پیشرانه‌ی قدرتمند
- مصرف سوخت پایین
- فضای زیاد صندوق عقب
- استهلاک پایین
- ایمنی قابل‌قبول
- عدم جذابیت ظاهری
رنو لوگان (Logan) با همکاری مشترک شرکت فرانسوی رنو و شرکت رومانیایی داچیا از سال ۲۰۰۴ به تولید می‌رسید و به همین خاطر به آن دایچا لوگان هم می‌گفتند. این خودرو بعدها توسط شرکت رنو پارس که با همکاری سه شرکت ایران‌خودرو، سایپا و پارس‌خودرو شکل گرفته بود، به ایران وارد شد و با نام تندر ۹۰ به فروش رسید. تولید نسل دوم رنو لوگان هم از سال ۲۰۱۳ کلید خورد که در داخل کشور با نام رنو سیمبل و به شکل وارداتی به فروش می‌رسد.
طراحی خودرو: زشت و زشت‌تر!
وقتی بحث از ارائه‌ی ظاهری زیبا در میان خودروهای داخلی به میان می‌آید، رنو تندر ۹۰ معمولا تصویر درخشانی در ذهن مشتریان ایجاد نمی‌کند. طراحی این خودرو به طرز عجیبی در نهایت بی‌سلیقگی ممکن انجام گرفته و دیدن آن از هیچ نمایی چشم‌نواز نیست. البته طراحی ظاهری موضوعی کاملا سلیقه‌ای است؛ اما تندر ۹۰ نشان داده که از نظر ظاهری نمی‌تواند رضایتِ بخش زیادی از مشتریان را جلب کند. حتی اگر بعد از خرید این مدل بتوانید با نمای جلوی آن کنار بیایید، دیدن خودرو از عقب ممکن است کاملا شما را ناامید کند! مسئله‌ای که حتی طراحان ایران‌خودرو هم به آن واقف بودند و پس از مدتی محصولی را با نام «پارس تندر» به تولید رساندند که در نمای عقب با تغییراتی کوچک سعی در بهبود ظاهر این مدل داشت.
مسئله به همین جا ختم نمی‌شود و با واردشدن به کابین تندر ۹۰ هم با یک طراحی بسیار خسته‌کننده و حتی کهنه مواجه می‌شویم که اصلا به خودروهای امروزی شباهت ندارد. با این حساب اگر طراحی خودرو برای شما مسئله‌ای حائزاهمیت است، رنو تندر حرفی برای گفتن در این زمینه ندارد! باوجوداین، ارگونومی داخل کابین در سطح قابل‌قبولی قرار دارد و همه‌ی مواردی که ممکن است در طول رانندگی به آن‌ها احتیاج پیدا کنید، در دسترستان هستند.
راحتی و فضای داخلی: جادار با هر معیاری
اگر بخواهیم از بحث ظاهر بگذریم و به نیمه‌ی پر لیوان نگاه کنیم، تندر ۹۰ یکی از جادارترین خودروهای موجود در بازار به‌شمار می‌آید. صندلی‌های این خودرو از نظر کیفیت و راحتی چندان مناسب نیستند؛ اما فضای داخلی خودرو از هر جهتی بسیار مناسب است و افرادی با قد ۱۸۰ سانتی‌متر هم می‌توانند جای راحتی در آن پیدا کنند؛ حتی از برآمدگی بزرگ تونل انتقال قدرت در داخل کابین خبری نیست و سرنشین وسط در ردیف عقب هم از فضای پای نسبتا مناسبی برخوردار است.
اما نکته‌ی اصلی به پشت خودرو و زیر صندوق عقب برمی‌گردد؛ جایی که تندر ۹۰ فضای باری معادل ۵۱۰ لیتر را در اختیار شما می‌گذارد که به‌جرئت در بین خودروهای داخلی بی‌رقیب است و با این حساب، می‌توانیم آن را گزینه‌ی اول خانواده‌های بزرگ محسوب کنیم.
تندر ۹۰ ظاهر نه‌چندان دلچسب خود را به‌خوبی با ارائه‌ی فضایی فوق‌العاده جادار جبران می‌کند و باید آن را بهترین گزینه در لیست خانواده‌های بزرگ به‌شمار آورد.
عملکرد و پیشرانه‌ی خودرو: قدرتمند و کم‌مصرف
اگر با دیدن فضای داخلی جادار تندر ۹۰، تصور می‌کنید این خودرو دیگر چیزی برای ارائه به شما ندارد، سخت در اشتباه هستید و سورپرایز اصلی تندر ۹۰ در پشت فرمان خودش را نشان می‌دهد. مدل اصلی این خودرو همان‌طور که انتظار می‌رود، از پیشرانه‌های متعددی در بازارهای مختلف استفاده می‌کرد که نمونه‌ی داخلی یکی از پیشرانه‌های خانواده‌ی «رنو تیپ K» با کد K4M را در خود جای داده بود. این پیشرانه‌ی قدرتمند ۱.۶ لیتری (۱۵۹۸ سی‌سی) عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد و بعدها نمونه‌ی داخلی آن توسط شرکت مگاموتور با کد L90-EU IV به تولید رسید. پیشرانه‌ی حاضر با آرایش چهار سیلندر خطی (I4) و ۱۶ سوپاپ توانایی تولید حداکثر توان ۱۰۵ اسب‌بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و حداکثر گشتاور ۱۴۵ نیوتن‌متر را در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه دارد.
یک گیربکس دستی پنج‌سرعته در این مدل وظیفه‌ی انتقال نیرو به محور محرک جلو را برعهده دارد. قدرت و گشتاور این موتور در حدی است که تندر ۹۰ به کمک آن می‌تواند صفر تا صد کیلومتر بر ساعت را در ۱۰.۲ ثانیه سپری کرده و به حداکثر سرعت ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت برسد. علاوه‌بر آن، این پیشرانه از سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری الکترونیکی سود می‌برد که مصرف سوخت آن را تا حد زیادی پایین آورده است. مصرف سوخت ترکیبی تندر ۹۰ به ازای هر صد کیلومتر رانندگی تنها ۶.۹ لیتر (۹ لیتر در شهر/ ۵.۶ لیتر در خارج شهر) است. کیفیت رانندگی و هندلینگ تندر ۹۰ هر راننده‌ای را به خود جذب می‌کند و واقعا می‌توانیم آن را از این نظر در بین بهترین خودروهای داخلی قرار دهیم.
بزرگ‌ترین مزیت تندر ۹۰ پیشرانه‌ی قدرتمند آن است که در هر شرایطی توان و گشتاور موردنیاز شما را فراهم می‌کند و تجربه‌ی رانندگی راحتی را برایتان خلق می‌کند.
ایمنی خودرو: فوق‌العاده در میان تولیدات داخلی
مدل اصلی تندر ۹۰ که با نام داچیا لوگان «Logan» شناخته می‌شد، در سال ۲۰۰۵ توسط موسسه‌ی اروپایی ارزیابی ایمنی خودروهای تازه (Euro NCAP) مورد بررسی قرار گرفت و موفق شد در بخش ایمنی سرنشینان بزرگسال، سه ستاره از پنج ستاره، در بخش ایمنی سرنشینان کودک، سه ستاره از پنج ستاره و در بخش حفاظت از عابران پیاده، یک ستاره از چهار ستاره را دریافت کند. هر چند این نتایج چندان درخشان به نظر نمی‌رسند، بسیاری از تولیدات داخلی حتی چنین پیشینه‌ای هم ندارند.
در داخل کشور هم، شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران در گزارش خردادماه سال ۱۳۹۶، با دادن سه ستاره‌ی کیفی به تندر ۹۰ در کلاس قیمتی ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلیون ریال آن را در رتبه‌ی کیفی ششم قرار داد. جالب اینکه تمامی خودروهای بالای این لیست، مدل‌های مختلف تندر ۹۰ و رنو ساندرو هستند و این مسئله ما را از سطح کیفی بالای خودروهای رنو مطمئن می‌کند. از جمله امکانات ایمنی استاندارد تندر ۹۰ می‌توان به سیستم ترمز ضدقفل (ABS) چهارکاناله همراه با سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم ضدسرقت (ایموبلایزر) و دو عدد کیسه‌ی هوای ایمنی برای راننده و سرنشین جلو اشاره کرد.
جمع‌بندی
تندر ۹۰ خودرویی است که اگرچه ظاهر زیبایی ندارد، توانمندی‌های فوق‌العاده‌ی آن در بسیاری از بخش‌های دیگر نمی‌گذارد چشم‌های خود را به روی آن ببندید. در وهله‌ی اول، فضای داخلی خودرو بسیار مناسب است و با بازکردن صندوق عقب آن شگفت‌زده خواهید شد. عملکرد پیشرانه‌ی خودرو هم بدون هر گونه عیب و ایراد است و در صورت استفاده‌ی صحیح از خودرو سال‌ها برای شما کار می‌کند. در بحث ایمنی هم تندر ۹۰ در مقایسه با تولیدات بی‌کیفیت داخلی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و نسبت به تولیدات باکیفیت هم می‌تواند رقابتی برابر را به نمایش بگذارد. در مجموع، به نظر می‌رسد که نکات مثبت خودرو با فاصله به ضعف‌های کوچک آن می‌چربد و تندر ۹۰ می‌تواند یکی از گزینه‌های ایدئال داخلی در این بازه‌ی قیمتی به‌خصوص برای خانواده‌های متوسط به حساب آید.
مشخصات کلی
-
طول
۴۲۴۷ میلی‌متر
-
عرض
۱۷۴۰ میلی‌متر
-
ارتفاع
۱۵۳۴ میلی‌متر
-
وزن
۱۱۰۰ کیلوگرم
-
فاصله دو محور
۲۶۳۰ میلی‌متر
-
حجم مخزن سوخت
۵۰ لیتر
نوع و کلاس خودرو
-
کلاس خودرو
سدان (صندوق دار)
-
تعداد سرنشین
پنج نفر
پیشرانه
-
تعداد سیلندر
چهار سیلندر
-
تعداد سوپاپ
۱۶ سوپاپ
-
حجم
۱۵۹۸ سی سی
-
حداکثر توان
۱۰۵ اسب بخار
-
استاندارد آلایندگی
یورو ۴
-
نوع تنفس موتور
طبیعی
-
نوع سوخت
بنزینی
جعبه دنده و سیستم انتقال نیرو
-
نوع جعبه دنده (گیربکس)
دستی
-
تعداد دنده
پنج دنده
-
محور محرک (دیفرانسیل)
جلو
امکانات
-
نوع استارت
سوئیچی
ترمزها
-
نوع ترمزهای جلو و عقب
دیسکی/کاسه‌ای
-
سامانه ضد قفل (ABS)
دارد
-
توضیحات تکمیلی ترمزها
دارای سیستم‌های ABS + EBD
چراغ ها
-
قابلیت چراغ‌های جلو
چراغ مه شکن جلو
-
سایر چراغ‌ها
چراغ ترمز عقب
فضای داخلی
-
نوع فرمان
هیدرولیک
-
تعداد صندلی
پنج عدد
-
تعداد کیسه‌های هوا
دو عدد
-
جنس پوشش صندلی
پارچه
-
نحوه تنظیم زاویه پشتی صندلی
دستی
-
نحوه حرکت به جلو و عقب
دستی
-
قابلیت تنظیم صندلی راننده در ۸ جهت
ندارد
-
گرم کن صندلی
ندارد
-
سرد کن صندلی
ندارد
-
شیشه بالابر برقی (شیشه‌های جلو)
دارد
-
شیشه بالابر برقی (شیشه‌های عقب)
دارد
-
تعداد درها
چهار عدد
-
قفل مرکزی
دارد
-
تنظیم برقی آینه‌ها
دارد
-
سانروف
ندارد
سیستم صوتی و تصویری
-
نوع پخش کننده
MP3 – AUX – CD
-
درگاه USB
ندارد
-
مانیتور جلو
ندارد
-
مانیتور عقب
ندارد
سیستم هشدار دهنده
-
سنسور دنده عقب
ندارد
-
سیستم هشدار صوتی باز بودن کمربند
ندارد
-
سیستم مسیریاب (نویگیشن)
ندارد
-
سیستم خودکار پارک خودرو
ندارد
-
سیستم ضد سرقت خودرو
دارد
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.