داچیا ساندرو از سال ۲۰۰۸ وارد بازارهای جهانی شده است و تا کنون طی دو نسل عرضه شده است و آن را می‌توان فرزند هاچبک لوگان یا همان تندر نود خودمان دانست؛ چراکه در بسیاری از قطعات مشترک هستند و در اصل ساندرو روی پلتفرم لوگان توسعه یافته است. متاسفانه پارس‌خودرو نسل پیشین این خودرو را عرضه کرده که نسبت به ساندرو II از نظر طراحی داخلی و خارجی چنگی به دل نمی‌زند. شاید طراحی خودرو کاملا معمولی است؛ اما می‌توان گفت که بخش عقبی خودرو از جلوی آن زیباتر است. در بخش طراحی داخلی نیز دقیقا تندر ۹۰ در ذهن تداعی می‌شود و این دو خودرو فرق چندانی باهم ندارند. مواد به‌کاررفته در داخل اتاق نیز به پلاستیک و چند نوار کروم ختم می‌شود
در بخش پیشرانه، ساندرو در بازارهای جهانی با موتورهای گوناگون از ۱ لیتری تا ۱.۶ لیتری با سوخت دیزل یا بنزین عرضه شده است؛ اما در بازار داخل همان موتور ۱.۶ لیتری ۱۰۵ اسب بخاری که با تندر نیز مشترک است استفاده شده است. این خودرو می‌تواند حداکثر قدرت خود را در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و حداکثر گشتاورش را که ۱۴۰ نیوتون‌متر است در ۳۷۵۰ دور تولید کند. این قدرت بعد از عبور از یک جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته‌ی دستی یا ۴سرعته‌ی اتوماتیک می‌تواند ساندرو را در ۱۰.۵ ثانیه و ۱۱.۵ ثانیه (برای نمونه اتوماتیک) به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برساند. سیستم تعلیق این خودرو نیز در جلو مک فرسون و در عقب میل پیچشی با مقطع اچ‌مانند (H) و فنر مارپیچ است که سواری نسبتا خوبی را نسبت به رقیبش، یعنی پژو ۲۰۶، در بازار ایران فراهم می‌کند. مدل اتوماتیک این خودرو دارای یک گیربکس ۴سرعته‌ی تیپ ترونیک با کد CT2 است که توسط شرکت ZF ساخته شده و قادر است حداکثر گشتاور ۲۴۰ نیوتن‌متر را تحمل کند. یکی از توانایی‌های آن که در این سطح خودرو چشمگیر است، توانایی دادن دو معکوس همزمان در مواقعی است که نیاز به شتاب دارید؛ درکل این گیربکس به‌خوبی با موتور کوپل شده و شما را نا امید نخواهد کرد. سیستم ترمز ساندرو در جلو، دیسکی خنک‌شونده و در عقب، کاسه‌ای است که از سیستم ABS-EBD بهره می‌برد.
در بخش تجهیزات رفاهی چیز در خور توجهی مشاهده نمی‌شود که با توجه به کلاس خودرو و قیمت آن عادی است. امکانات ساندرو به شیشه‌بالابرهای برقی، آیینه‌های برقی، سیستم تهویه‌ی دستی و یک سیستم مولتی‌مدیای ساده با ۴ بلندگو ختم می‌شود و در مدل اتوماتیک آیینه‌ها هم رنگ بدنه و رکاب‌های همرنگ بدنه نیز اضافه شده‌اند. در آخر اگر نیاز به یک خودروی هاچبک دارید و زیاد به ظاهر آن اهمیت نمی‌دهید ساندرو انتخاب بسیار مناسبی است.
- کیفیت ساخت و مونتاژ بالا
- کیفیت قطعات بالا
- فضای جادار
- رانندگی قابل‌قبول
- استهلاک پایین
- امکانات محدود
- طراحی ضعیف
- قیمت بالاتر نسبت به بعضی رقبا
.رنو ساندرو یک خودروی هاچبک فشرده است که در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۲۰۰۷ برای اولین بار از آن رونمایی شد. این خودرو را می‌توان محصول مشترک بین کمپانی فرانسوی رنو و شرکت رومانیایی داچیا به حساب آورد که در بازارهای مختلف تحت یکی از این دو نام به فروش می‌رسد. ساندرو بر پایه‌ی پلتفرم رنو لوگان ساخته شده که در داخل کشور با نام تندر ۹۰ شناخته می‌شود. این خودرو تا به حال در دو نسل مختلف به عرضه رسیده که شرکت داخلی پارس‌خودرو، زیر نظر شرکت سایپا تصمیم به تولید نسل اول این خودرو در بازارهای داخلی گرفته است. محصولی که از نظر ظاهری مشتریان خود را ناامید می‌کند اما مشابه تندر ۹۰، توانمندی‌های زیادی را در پشت ظاهر نه‌چندان دلچسب خود پنهان کرده است.
طراحی خودرو
طراحی خودروهای فرانسوی گاهی به قدری ما را ناامید می‌کنند که ترجیح می‌دهیم آن را به دست همسایگان ایتالیایی خود بسپارند و تلاش خود را در بخش دیگری خرج کنند! قبل از عرضه‌ی رنو ساندرو و با آگاهی از اشتراک پلتفرم این مدل با تندر ۹۰، می‌شد حدس زد که با خودروی خوش‌رویی روبه‌رو نخواهیم بود و با عرضه‌ی ساندرو تمام احتمالات ذهنمان به یقین تبدیل شد! طراحی ساندرو در مجموع بسیار ساده است، از طراحی چراغ‌ها گرفته تا جلوپنجره و باز هم مثل همیشه نمای عقب خودرو به بدترین شکل ممکن طراحی شده و ما را به یاد ناکامی تندر ۹۰ در این بخش می‌اندازد. در مقایسه با ساندرو، عملکرد خودروهای چینی به واقع بهتر بوده و طراحی آن‌ها بسیار جذاب‌تر و چشم‌نوازتر از ساندرو است.
با ورود به کابین ساندرو هم شرایط هیچ تغییری نمی‌کند و گویا عنصر «سادگی» به این زودی‌ها دست از سر شما بر نخواهد داشت! در داخل خودرو عملاً خبری از هیچ آپشن خاصی نیست و همه‌ی کلید‌های مورد نیاز شما بر روی کنسول میانی قرار گرفته است. به همین خاطر، ارگونومی این مدل در حد مناسبی قرار دارد؛ هر چند برای پایین کشیدن پنجره‌های عقب، سرنشینان باید مقداری خم شوند تا به کلید‌هایی که بین دو صندلی جلو قرار گرفته، دسترسی پیدا کنند و این مسئله به خصوص با بستن کمربند کمی آزاردهنده به نظر می‌رسد.
راحتی و فضای داخلی
کیفیت کابین و پوشش‌های داخلی ساندرو به هیچ عنوان راضی‌کننده نیست و صندلی‌های خودرو علاوه بر آنکه از پوشش‌های بسیار نرم یا راحتی استفاده نمی‌کنند، کمی سفت و سخت بوده و به خوبی شما را در بر نمی‌گیرند؛ این مسئله باعث شده تا ساندرو همراه بسیار خوبی برای سفرهای طولانی به نظر نرسد هر چند راحتی صندلی‌ها برای مسافت‌های کوچک درون‌شهری قابل‌قبول است. فضای داخلی ساندرو بدون شک یکی از بزرگترین نقاط قوت خودرو است و تا حدی باعث می‌شود تا بر روی مشکلات دیگر ساندرو چشم ببندیم. فضای سرنشینان عقب حتی برای افرادی با قد ۱۸۰ سانتی‌متر هم کاملاً مناسب بوده و بیشتر از خودروهایی مثل پژو ۲۰۶ است. محفظه‌ها و بخش‌های متعددی در داخل خودرو برای قراردادن وسایل در نظر گرفته شده است.
داشبورد ۸ لیتری این مدل به خوبی می‌تواند یک کیف مدارک بزرگ را در کنار چند وسیله‌ی دیگر در خود جای دهد و تاقچه‌ی پشت خودرو حتی با وجود بلندگوهای سیستم صوتی همچنان سطح بزرگی را در اختیار شما می‌گذارد. علاوه بر کنسول میانی، پاکت‌های درب خودرو هم برای قرارگرفتن وسایل شما جای مناسبی دارند. اگر همچنان تحت تاثیر فضای داخلی ساندرو قرار نگرفتید، بهتر است سری به عقب خودرو بزنید و درب صندوق عقب آن را باز کنید! اگر چه مطمئناً انتظار فضای بار ۵۰۰ لیتری تندر ۹۰ را از این خودرو نداریم، اما فضای بار ۳۲۰ لیتری رنو ساندرو به راحتی می‌تواند رقبای دیگر خود مثل پژو ۲۰۶ با فضای بار ۲۴۵ لیتری را به زانو درآورد. صندلی‌های عقب خودرو از قابلیت خواباندن به نسبت ۳/۱ و ۳/۲ برخوردار هستند و در صورت خواباندن کامل آن‌ها، فضای بار تحسین‌برانگیزی معادل ۱۲۰۰ لیتر پیش روی شما خواهد بود.
ساندرو مشابه سایر محصولات رنو فضای بزرگی را به روی خریداران خود می‌گشاید و بدون شک از این حیث، یکی از بهترین‌ها در این بازه‌ی قیمتی است.
عملکرد و پیشرانه‌ی خودرو
کمپانی رنو مطابق سنت همیشگی خود، ساندرو را با پیشرانه‌های متعددی در بازارهای جهانی عرضه کرده است که مدل‌های داخلی در حقیقت یکی از پیشرانه‌های خانواده‌ی «رنو تیپ K» را مورد استفاده قرار داده‌اند که در مدل دستی با کد K4M A6 و در مدل اتوماتیک با کد K4M C6 شناخته می‌شود ولی توان و گشتاوری هر دو پیشرانه مشابه یکدیگر است. این موتور ۱.۶ لیتری (۱۵۹۸ سی سی) با آرایش چهار سیلندر خطی (I4) و ۱۶ سوپاپ توانایی تولید حداکثر توان ۷۷ کیلووات (۱۰۵ اسب بخار) در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و حداکثر گشتاور ۱۴۰ نیوتن‌متر در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه را دارد. نیروی خروجی از پیشرانه در مدل دستی توسط یک گیربکس دستی ۵ سرعته و در مدل اتوماتیک از طریق یک گیربکس اتوماتیک چهار سرعته به چرخ‌های محرک جلو منتقل می‌شود.
تجربه‌ی رانندگی با ساندرو در مجموع شما را راضی نگه می‌دارد و عملکرد بخش‌های مختلف در تعامل با یکدیگر بسیار مناسب است.
با توجه به شباهت پلتفرم کلی و مشخصات فنی رنو ساندرو با تندر ۹۰ می‌توانیم انتظار رانندگی نسبتاً قابل‌قبولی را در این مدل داشته باشیم؛ با این حال ساندرو در بعضی از بخش‌ها بهتر از تندر ۹۰ عمل کرده و در قسمت‌هایی هم ضعف نشان می‌دهد. عملکرد گیربکس خودرو در هر دو مدل دنده‌ای و اتوماتیک بسیار مناسب بوده و به خوبی با قدرت خروجی پیشرانه هماهنگ می‌شوند و علاوه بر این‌ها، بازخورد مناسبی را نسبت به واکنش‌های راننده نشان می‌دهند. حس فرمان و پدال‌ها در ساندرو چندان جذاب نیست و حتی کارکردن طولانی با فرمان این مدل ممکن است شما را در مقایسه با تندر ۹۰ بیشتر خسته کند، با این حال، شعال گردش فرمان بسیار بهتر بوده و می‌توانید در معابر شهری و خیابان‌های تنگ به خوبی روی آن حساب باز کنید. علاوه بر این، سیستم تعلیق ساندرو عملکرد قابل‌قبولی داشته و در بعضی موارد حتی بهتر از تندر ۹۰ ظاهر می‌شود.
ایمنی خودرو
رنو ساندرو را می‌توان از نظر ایمنی در سطح قابل‌قبولی دانست اما برای اینکه بتوانیم با نگاهی دقیق‌تر به این موضوع بپردازیم، بهتر است سری به نتایج تست‌های تصادف خودرو در بررسی‌های موسسه‌ی ارزیابی ایمنی خودروهای تازه‌ی اروپا (Euro NCAP) بیندازیم. مدل ۲۰۰۸ ساندرو که از نسل اول این خودرو به شمار می‌آید و درحال حاضر توسط شرکت‌های داخلی به فروش می‌رسد، در تست‌های این موسسه موفق شده تا در بخش ایمنی سرنشینان بزرگسال ۳ ستاره از پنج ستاره، ایمنی سرنشینان کودک ۴ ستاره از پنج ستاره و حفاظت از عابرین پیاده ۱ ستاره از مجموع چهار ستاره را دریافت کند. اگر چه این اعداد نمی‌توانند ما را شگفت‌زده کنند اما باید پذیرفت که بسیاری از تولیدات دیگر داخلی حتی چنین اعتباری هم پشت سر خود ندارند. با وجود آنچه گفته شد، همچنان به نظر می‌رسد تا به یک ارزیابی معتبر برای مقایسه‌ی ساندرو با محصولات داخلی خودروسازان نیاز داشته باشیم.
شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران در گزارش خرداد ماه سال ۱۳۹۶ با اعطای چهار ستاره‌ی کیفی به رنو ساندرو آن را در کلاس قیمتی «۲۵۰ تا ۵۰۰ میلیون ریال» در رتبه‌ی اول کیفی قرار داده است. جالب آنکه علاوه بر ساندرو، سه خودروی دیگر هم موفق به دریافت چهار ستاره در این بخش شدند که همه‌ی آن‌ها مدل‌های مختلف تندر ۹۰ هستند که به نوعی برادران ناتنی ساندرو به شمار می‌آیند. از حیث امکانات ایمنی، تمامی مدل‌های ساندرو تجهیزات استانداردی از جمله کیسه‌ی هوای راننده، کیسه‌ی هوای سرنشین جلو به همراه سوئیچ غیرفعال‌نمودن و سیستم ترمز ضد قفل (ABS) همراه با سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) را در خود جای داده‌اند و مدل اتوماتیک علاوه بر این‌ها به یک دکمه ضد لغزش خودرو در جاده‌های لغزنده (Snow Button) هم مجهز شده است.
اگر چه عملکرد رنو ساندرو در تست‌های ایمنی نتایج متوسطی را دریافت کرده است اما این خودرو در مقایسه با سایر تولیدات داخلی از نظر کیفی به مراتب جلوتر است.
جمع‌بندی
رنو ساندرو به واسطه‌ی طراحی هاچبک خود در کلاسی قرار گرفته که بخش زیادی از خریداران آن به دنبال خودروهایی جوان‌پسند و زیبا هستند اما در این میان، ساندرو به نظر نمی‌رسد با ظاهر خود بتواند نظر این دست از خریداران را جلب کند و بسیاری از رقبای چینی در انجام این وظیفه موفق‌تر خواهند بود. حتی اگر به پژو ۲۰۶ که به نسبت قدیمی‌تر از این مدل محسوب می‌شود نگاهی بیندازیم، باز هم طراحی ساندرو چیزی جز نقطه‌ی ضعف نخواهد داشت. با این حال، فضای داخلی خودرو تا دلتان بخواهد، جادار بوده و حتی سرنشینانی با قد نسبتاً بلند هم در آن احساس راحتی خواهند کرد؛ البته در این خصوص باید کیفیت پایین پوشش صندلی‌ها را هم یادآوری کرد که ممکن است در سفرهای طولانی چندان دلچسب نباشند. عملکرد رانندگی ساندرو در مجموع قابل‌قبول است و این خودرو از نظر ایمنی بسیار مطمئن‌تر از رقبای خود به شمار می‌آید و کیفیت ساخت بالای آن هم این موضوع را ثابت می‌کند. در نهایت اگر می‌توانید با طراحی ظاهری خودرو کنار بیایید و به جای خودرویی با آپشن‌های مختلف، به دنبال یک محصول باکیفیت و بادوام هستید که چندین سال بتواند برای شما کار کند، رنو ساندرو در این بازه‌ی قیمتی گزینه‌ی ایده‌آلی به نظر می‌رسد.
رنو ساندرو اگر چه طراحی زیبایی ندارد اما فضای داخلی راحت، تجربه‌ی رانندگی مناسب، ایمنی قابل‌اطمینان و کیفیت ساخت بالا، آن را به یکی از گزینه‌های محبوب در این بازه‌ی قیمتی تبدیل می‌کند.
مشخصات کلی
- طول
۴۰۲۰ میلی‌متر
- عرض
۱۷۴۶ میلی‌متر
- ارتفاع
۱۵۳۴ میلی‌متر
- وزن
۱۱۰۵ کیلوگرم
- فاصله دو محور
۲۵۸۸ میلی‌متر
- حجم مخزن سوخت
۵۰ لیتر
- حجم صندوق بار
۳۲۰ لیتر
نوع و کلاس خودرو
- کلاس خودرو
هاچ بک
- تعداد سرنشین
پنج نفر
- اندازه رینگ
۱۵ اینچ
- جنس رینگ
آلومینیوم
پیشرانه
- تعداد سیلندر
چهار سیلندر
- تعداد سوپاپ
۱۶ سوپاپ
- حجم
۱۵۹۸ سی سی
- حداکثر توان
۱۰۵ اسب بخار
- حداکثر گشتاور
۱۴۰ نیوتن متر
- استاندارد آلایندگی
یورو ۴
- نوع تنفس موتور
طبیعی
- نوع سوخت
بنزینی
جعبه دنده و سیستم انتقال نیرو
- نوع جعبه دنده (گیربکس)
اتوماتیک
- تعداد دنده
چهار دنده
- محور محرک (دیفرانسیل)
جلو
امکانات
- نوع استارت
سوئیچی
ترمزها
- نوع ترمزهای جلو و عقب
دیسکی/کاسه‌ای
- سامانه ضد قفل (ABS)
دارد
- توضیحات تکمیلی ترمزها
دارای سیستم‌های ABS + EBD
چراغ ها
- قابلیت چراغ‌های جلو
تنظیم ارتفاع نور چراغ های جلو
,چراغ مه شکن جلو
- سایر چراغ‌ها
چراغ مه شکن عقب
,چراغ ترمز عقب
فضای داخلی
- نوع فرمان
هیدرولیک
- تعداد صندلی
پنج عدد
- تعداد کیسه‌های هوا
دو عدد
- جنس پوشش صندلی
پارچه
- نحوه تنظیم زاویه پشتی صندلی
دستی
- نحوه حرکت به جلو و عقب
دستی
- قابلیت تنظیم صندلی راننده در ۸ جهت
ندارد
- گرم کن صندلی
ندارد
- سرد کن صندلی
ندارد
- شیشه بالابر برقی (شیشه‌های جلو)
دارد
- شیشه بالابر برقی (شیشه‌های عقب)
دارد
- تعداد درها
پنج عدد
- قفل مرکزی
دارد
- تنظیم برقی آینه‌ها
دارد
- سانروف
ندارد
سیستم صوتی و تصویری
- نوع پخش کننده
MP3 – Radio – AUX – USB
- درگاه USB
دارد
- مانیتور جلو
ندارد
- مانیتور عقب
ندارد
سیستم هشدار دهنده
- سنسور دنده عقب
ندارد
- سیستم هشدار صوتی باز بودن کمربند
ندارد
- سیستم مسیریاب (نویگیشن)
ندارد
- سیستم خودکار پارک خودرو
ندارد
- سیستم ضد سرقت خودرو
دارد
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.