تحقیقات جدید بهترین شواهد را از شکلگیری کهکشان راهشیری بهصورت امروزی ارائه داده است. در این تحقیقات زمان دقیق ادغام کهکشانهای دیگر و تشکیل کهکشان راهشیری بهدست آمده است.
محققین در این مطالعه با استفاده از روشهای ستارهشناسی نسبتاً جدید، توانستهاند عمر دقیق ستارههای سرخ عظیمالجثه را در کهکشان راهشیری تخمین بزنند. آنها با این اطلاعات و همچنین دادههای دیگر نشان دادهاند که در زمان ادغام کهکشان راهشیری و کهکشان «گایا-انسلادوس» در ۱۰ میلیارد سال پیش، چه اتفاقی رخ داده است. نتایج این مطالعات در مجلهی Nature Astronomy منتشر شده است.
دانشمندان میگویند که در زمان ادغام کهکشان گایا-انسلادوس با کهکشان راهشیری، کهکشان ما تا حدود زیادی شکل گرفته بود و جمعیت ستارههای موجود در آن تقریباً با جمعیت ستارههای امروزی آن برابر بوده است. اکثر ستارههایی که قبل از ادغام درون کهکشان راهشیری وجود داشتهاند، درون دیسک ضخیم مرکزی آن قرار گرفتهاند و ستارههایی که از کهکشان گایا-انسلادوس به کهکشان راهشیری اضافه شدهاند، معمولاً در قسمت بیرونی کهکشان راهشیری قرار گرفتهاند.
رخداد ادغام کهکشان گایا-انسلادوس یکی از مهمترین رخدادها در تاریخچهی کهکشان ما است که شکل کهکشان راهشیری را بهصورت امروزی درآورده است.
محققین با محاسبهی سن ستارههای کهکشان راهشیری دریافتهاند که ستارههای وارد شده از کهکشان گایا-انسلادوس نسبت به اکثر ستارههای خود کهکشان راهشیری جوانتر و یا همسن آنها هستند. مطالعات بیشتر نشان داده است که رخداد ادغام باعث تغییر مدار گردش ستارهها شده و آنها را به صورت مختلفالمرکز درآورده است.
یکی از راههایی که دانشمندان به کمک آن سن دقیق ستارهها را بهدست آوردهاند، استفاده از روش جدید زمینشناسی ستارهها است. در این روش، ساختارهای درونی ستارهها مورد کاوش قرار میگیرد. محققین این رشته، نوسانات ستارهها را مورد مطالعه قرار میدهند. این نوسانات به صورت امواج صوتی از داخل ستاره به بیرون جریان دارند.
در این مطالعه، از بررسیهای طیفسنجی نیز استفاده شده است و به کمک آن ترکیبات شیمیایی ستارهها مشخص شده است و از این داده برای تصدیق سن ستاره نیز استفاده شده است.
محققین در نظر دارند که در مراحل بعد، روش مورد استفاده در این مطالعه را برای ستارههای بیشتری به کار گیرند و به این ترتیب، تصویر بهتری از شکلگیری و تکامل کهکشان راهشیری داشته باشند.