به طور عادی قرار گرفتن دو الکترود منفی و مثبت در داخل یک مایع اسیدی می تواند منجر به تولید الکتریسیته شود که این موضوع اساس ساخت باتری های تر است. در این میان اما برخی باتری ها به صورت خشک هستند که در این یادداشت به بررسی نحوه عملکرد آن ها می پردازیم.
استفاده از باتری های تر دارای مشکلات و موانعی بوده و این باتری ها معمولا دارای حجم و اندازه بزرگی هستند. این باتری ها کارایی مناسبی در برخی فناوری ها مانند باتری های خودرو و یا باتری های ذخیره برق در یو پی اس ها دارند اما در باتری های مورد استفاده در ساعت، موبایل، ریموت و … امکان استفاده از باتری تر وجود ندارد.
در حال حاضر اکثر وسایل نقلیه الکتریکی معمولی و تلفن های همراه از باتری های لیتیوم یونی استفاده می کنند ک ه دارای یک ژل الکترولیتی در داخل آنها است تا آند گرافیتی با بار مثبت را از کاتد لیتیومی با بار منفی جدا کند.
ساختن این باتری ها نسبتاً ارزان هستند، اما این باتری ها دارای یک نقطه ضعف جدی هم هستند زیرا این باتری ها از فرار حرارتی رنج می برند و اگر آنها را فراتر از یک دمای خاصی گرم کنید، یک واکنش زنجیره ای غیرقابل توقف باعث از هم پاشیدگی آن ها می شود.
باتری های حالت جامد ژل الکترولیت را با مواد جامدی مانند سرامیک یا شیشه جایگزین می کنند که باعث می شود کمتر قابل اشتعال، شارژ سریع تر، سبک تر و قدرت بالاتر باشند.
در حال حاضر، این نسل جدید باتری ها هنوز در حال توسعه هستند و ساخت آنها پرهزینه است. پیش بینی می شود این شرایط به زودی تغییر کند، زیرا شرکت ها میلیاردها دلار برای توسعه این فناوری جدید هزینه می کنند. به هر حال به نظر می رسد دوره باتری های تر تمام شده و از این پس باید شاهد استفاده گسترده از باتری های خشک باشیم.
