ستاره‌ها کراتی سوزان و متشکل از گازهای ملتهب هستند که بر خلاف سیارات از خود گرما و نور ساطع می کنند. فرآیند داخلی یک ستاره برای ایجاد نور و گرما، همجوشی هسته‌ای نامیده می شود و این فرآیند هر ستاره را به یک رآکتور هسته‌ای تبدیل می کند.
خورشید ما هم یک ستاره به شمار می رود و با این که یک میلیون برابر بزرگتر از زمین است، اما در مقابل دیگر ستاره‌ها، ستاره بزرگی نیست و در کیهان ستاره‌های بسیار بزرگتر از خورشید هم یافت می شود.
شراره‌های که در اینجا می‌بینید و از ستاره‌ی ما خارج می‌شود، اندازه‌ای چندین برابر سیاره زمین دارد. خورشید یک ستاره کوتوله زرد است و به نظر منجمان از هر نظر ستاره‌ای متوسط است. یعنی در واقع از لحاظ سن، اندازه و گرما میانگین اکثر ستاره‌های دیگر است. خورشید هم اکنون ۴.۶ میلیارد ساله است و تا ۵ میلیارد سال دیگر فرایند همجوشی را ادامه می‌دهد و سپس متورم می‌شود و تا مدار زمین پیشروی می‌کند و زمین را می‌بلعد.
