خودرو داچیا لوگان محصول مشترک شرکت خودروسازی فرانسوی رنو و شرکت تابع آن «داچیا رومانی» است. این خودرو در کارخانه‌ی اتومبیل‌سازی میونی رومانی، کلمبیا، روسیه، مراکش، ایران، هند و آفریقای جنوبی تولید می‌شود. این خودرو با نام‌های رنو لوگان و نیسان آپیرو و رنو تندر ۹۰ بسته به محل عرضه آن نامیده می‌شود. لوگان محصول نهایی پروژه‌ی X90 است. رنو لوگان تاکنون در دو نسل به تولید رسیده است. تندر ۹۰ خودرویی جادار و از نظر فضای سرنشین بزرگ است و سقف بلند آن هیچ مزاحمتی برای سرنشین ندارد و سواری بی‌صدا و نرمی را به ارمغان می‌آورد. رنو در زیر کاپوت تندر ۹۰، یک موتور ۴ سیلندر خطی ۱۶ سوپاپ به حجم ۱.۶ لیتر قرار داده است که می‌تواند حداکثر قدرت ۱۰۵ اسب بخار و همچنین حداکثر گشتاور ۱۴۰ نیوتون‌متر را تولید کند. این قدرت از طریق یک گیربکس ۵دندهی دستی که تعویض دندهی آن نرم‌تر از خودروهای داخلی دیگر است، به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود و این خودروی ۱۰۹۰ کیلوگرمی را در مدت ۱۰.۲ ثانیه به مرز ۱۰۰ کیلومتر رسانده و حداکثر سرعت ۱۷۵ کیلومتر در ساعت را ثبت می‌کند. تندر ۹۰ در سیکل ترکیبی، میزان ۶.۹ لیتر بنزین مصرف می‌کند که در نوع خود قوی‌تر و کم‌مصرف‌تر از سایر رقبای خود است. در بخش امکانات، تندر ۹۰ در داخل کشور در تیپ‌های مختلفی تولید و مونتاژ می‌شود که تیپ E0 از نظر امکانات در پایین‌ترین سطح ممکن قرار دارد که درواقع می‌توان گفت امکاناتی ندارد! به هر حال سازنده‌ی داخلی برای آن امکانات زیر را تعبیه کرده است: گرمکن شیشه عقب، شیشه‌بالابرهای دستی، سیستم تهویه مطبوع دستی به صورت سفارشی، قفل مرکزی و فرمان هیدرولیک؛ اما در تیپ‌های دیگر امکانات قابل‌قبولی را عرضه می‌کند.
سال‌ها پیش هنگامی که صحبت از خودروی فرانسوی به بازار ایران بود، پژو ۴۰۵ تنها نماینده‌ی پرقدرت این ملیت بود. با پیوستن پژو ۲۰۶ به این خانواده، سبد محصولات مونتاژ محصولات فرانسوی در ایران‌خودرو پررنگ‌تر از قبل شد. شرکت داچیا نیز درسال ۲۰۰۴ میلادی با معرفی یک محصول جدید به نام لوگان، قصد ورود به تولید خودروهای میان رده در بازار اروپا کرد. خودرویی که در دو نسل رونمایی شد اما بنا به اشتیاق ایران برای مشارکت و همکاری با این خودروساز فرانسوی، تنها نسل اول این اتومبیل برای عرضه در بازار داخلی اتومبیلی برگزیده شد. خودرویی که در ابتدا با شعار جایگزینی با محصول قدیمی پراید و عوض کردن چهره‌‌ی خیابان‌های شهر وارد شد اما بعدها نتوانست به عهد خود برای پر کردن کمبود خودروی ارزان‌قیمتی هم‌چون پراید وفا کند. حال تندر ۹۰ به عنوان یک اتومبیل میان‌رده شهری با امکانات رفاهی متوسط و کم‌مصرف شناخته می‌شود. اتومبیلی با طراحی خارجی شارپ و جعبه‌ای، کابینی بی‌روح و خشک اما با استانداردهای قابل قبول که توانسته عنوان یکی از خودروهای مطمئن و باکیفیت را یدک بکشد. در کنار انتقادهای زیاد درمورد طراحی این خودرو، کیفیت بالای لوازم، مورد تحسین قرار گرفته است. بنابراین ابتدا به طور خلاصه طراحی تندر ۹۰ را مورد بررسی قرار می‌دهیم. تندر در ۳ تیپ با نام های e0 و e1 و e2 عرضه گشته است.
طراحی خارجی
همان‌طور که در ابتدا گفته شد، طراحی تندر ۹۰ جزو جمله خودروهایی است که همیشه نظر مردم را به چالش می‌کشد. به‌طور کلی ظاهر مظلومانه‌ی جلو و اسپرت عقب این خودرو، ناهمگونی میان نماهای جلو و عقب، دید ضعیف از شیشه ی عقب خودرو به دلیل بالا بودن صندوق عقب در هنگام رانندگی، طراحی قدیمی کسل‌کننده از زمره ویژگی‌های ظاهر خارجی این اتومبیل است. در نمای جلو، چراغ‌های ذوزنقه‌ای به چشم می خورند که به هواکش اصلی خود که میزبان لوگوی الماس‌گونه‌ی رنو است، نشانه می‌روند. چراغ‌های کوچک به همراه هواکش زیرین نیز تا حدی یادآور لبخند بر روی لبان این خودروی فرانسوی است. در جوانب هم گلگیرهای برجسته‌ای که با همراهی خطوط شانه‌ای به چشم می‌خورد از بالای گلگیرها شروع شده و با گذر از دستگیره‌ها به انتهای اتومبیل ختم می‌شود.
در نمای عقب، چراغ های عمودی با فرم داخلی دوست‌داشتنی قرار گرفته است که با توجه به ظاهر سپر هم‌گون و متناسب به نظر می‌رسد. نقد اصلی بر طراحی اصلی خودرو، صنددوق عقب آن است که به دلیل ارتفاع زیاد آن و زاویه‌دار بودن شیشه‌عقب، دید کمی را برای راننده مهیا می‌کند. این مشکل اصلی رانندگان خودرو است که در تشخیص فاصله‌ی اجسام به هنگام پارک اتومبیل، گریبان‌گیر می‌شود. در مجموع با توجه به قدیمی بودن سبک طراحی اتومبیل، نمی‌توان حس هیجان و اسپرتی را از تندر ۹۰ گرفت. از جمله ویژگی‌های زبان طراحی قدیمی این اتومبیل، ظاهر شارپ و جعبه‌ای آن است که با طراحی‌های امروزی چندان هم‌خوانی ندارد. در نتبجه با توجه به ویژگی‌های این خودرو، ظاهر منطقی اتومبیل را می توان متناسب با افراد مسن و خانواده‌هایی که چندان علاقمند به ماجراجویی نیستند، دانست. حال نگاهی به کابین خودرو می‌اندازیم.
طراحی داخلی
هنگامی که در داخل اتومبیل می‌نشینید، احساس دل‌چسبی از راندن این اتومبیل را نخواهید داشت؛ دلیل آن نیز واضح است. خودرویی با کابین بسیار ساده، بی‌روح و خشک با تم توسی یکنواخت است که روحیه‌ی سرنشینان را کسل می‌کند. با وجود این‌که ذوقی از سوی سازنده به هنگام طراحی داخلی دیده نشده است، کیفیت لوازم بسیار خوب و مرغوب ارزیابی می‌شود. از اجزای اصلی کابین می‌توان به فرمان سه‌پر به همراه صفحه‌کیلومتر ساده وداشبورد پلاستیکی اشاره کرد. در پنل داشبورد نیز دو دریچه‌ی تهویه‌ی مطبوع دایره‌ای با نواری مربوط به پخش صوتی و دگمه‌های کنترل و تنظیمات وجود دارد. تم توسی و خاکستری داشبورد، کنسول و رودری‌ها، یکپارچه و یک‌دست بوده که باعث یکنواختی فضای کابین می‌شود. صندلی‌های معمولی با توجه به ارگونومی قابل قبول، حس تسلط و اشراف خوبی را به راننده به محیط اشراف و امکانات داخلی می‌دهد. سیستم صوتی نه چندان پیشرفته‌ی تندر ۹۰ از ۴ بلندگو با قابلیت پشتیبانی از بلوتوث اتصال USB بهره می‌برد. در نتیجه‌گیری از ویژگی‌های طراحی داخلی می‌توان تندر ۹۰ را یک خودروی قدیمی با روحی کسل‌کننده اما با طراحی منطقی، ارگونومی خوب، فضای نسبتا بزرگ با لوازم باکیفیت کابین توصیف کرد.
مشخصات فنی
در تندر ۹۰، یک پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی ۱۶ سوپاپه با حجم دقیق ۱۵۹۸ سی‌سی (۱.۶ لیتر) سود می‌برد. این موتور قادر به تولید قدرت ۱۰۵ اسب‌بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۱۴۰ نیوتون‌متری در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه است. در مجموع، پیشرانه‌ی تندر۹۰، کشش و توان مطلوبی را در استفاده‌های روزمره برای دارنده‌ی خود به نمایش می‌گذرد. در حالت معمول، یک جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته‌ی دستی این خودرو را همراهی می‌کند. مدل اتومات نیز از یک جعبه‌ی دندهی خودکار ۴ سرعته نیزسود می‌برد. برای جثه‌ی ۱.۱ تنی این اتومبیل، به ۱۰.۵ ثانیه زمان نیاز دارید که از حال سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کنید.
مصرف سوخت تندر در حالت سیکل ترکیبی، ۶.۹ لیتر به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر است. ابعاد طول، عرض، ارتفاع و فاصله‌ی دو محور این اتومبیل به ترتیب است
ایمنی و امنیت
در باور عموم، تندر ۹۰ به عنوان یک خودروی ایمن داخلی شناخته می‌شود. تندر ۹۰ در تست تصادف سال ۲۰۰۵، موفق به کسب ۳ ستاره‌ی ایمنی شد که به عنوان یک خودروی معمولی در این سطح ارزیابی می‌شود. بهره جستن از کیسه‌های هوای راننده و سرنشین جلو، ترمز ضد قفل (ABS)، توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم کمکی ترمز، سیستم سوخت خودکار قطع سوخت در مواقع اضطراری و سیستم ضد سرقت (ایمبولایز) از جمله ویژگی‌های ایمنی و امنیتی این سدان شهری محسوب می‌شود.
جمع‌بندی
به طور کلی، تندر۹۰ را می‌توان یک اتومبیل سدان ۴ درب شهری دانست که با بهره‌گیری از خصوصیات مطلوب فنی، ایمنی و کیفیت بالای لوازم به عنوان یکی از گزینه‌های منطقی در گستره‌ی قیمتی خود دانست. از طرفی به دلیل ظاهر قدیمی و ناهمگون، بعضی از افراد موفق به برقراری ارتباط با زبان طراحی آن نمی‌شوند. از رقبای داخلی تندر ۹۰ می‌توان به سمند، پژو پارس، پژو ۲۰۶ صندوق دار، دنا و رانا اشاره کرد. تندر ۹۰ یک خودروی مناسب برای خانواده‌های ۳ و۴ نفره است که چندان به دنبال هیجان نیستند چراکه روح محافظ کارانه، سرد و خشک تندر ۹۰ از ظاهر و خوی اسپرت محروم است.
مشخصات کلی
- طول
۴۲۸۸ میلی‌متر
- عرض
۱۷۴۰ میلی‌متر
- ارتفاع
۱۵۳۴ میلی‌متر
- وزن
۱۰۹۰ کیلوگرم
نوع و کلاس خودرو
- کلاس خودرو
سدان (صندوق دار)
- تعداد سرنشین
پنج نفر
پیشرانه
- تعداد سیلندر
چهار سیلندر
- تعداد سوپاپ
۱۶ سوپاپ
- حجم
۱۶۰۰ سی سی
- حداکثر توان
۱۰۵ اسب بخار
- حداکثر گشتاور
۱۴۰ نیوتن متر
- نوع تنفس موتور
طبیعی
- نوع سوخت
بنزینی
جعبه دنده و سیستم انتقال نیرو
- نوع جعبه دنده (گیربکس)
دستی
- تعداد دنده
پنج دنده
- محور محرک (دیفرانسیل)
جلو
ترمزها
- نوع ترمزهای جلو و عقب
دیسکی/کاسه‌ای
- سامانه ضد قفل (ABS)
ندارد
چراغ ها
- سایر چراغ‌ها
چراغ مه شکن عقب
,چراغ ترمز عقب
فضای داخلی
- نوع فرمان
هیدرولیک
- تعداد صندلی
پنج عدد
- جنس پوشش صندلی
پارچه
- نحوه تنظیم زاویه پشتی صندلی
دستی
- نحوه حرکت به جلو و عقب
دستی
- قابلیت تنظیم صندلی راننده در ۸ جهت
ندارد
- گرم کن صندلی
ندارد
- سرد کن صندلی
ندارد
- شیشه بالابر برقی (شیشه‌های جلو)
ندارد
- شیشه بالابر برقی (شیشه‌های عقب)
ندارد
- تعداد درها
چهار عدد
- قفل مرکزی
دارد
- تنظیم برقی آینه‌ها
ندارد
- سانروف
ندارد
سیستم صوتی و تصویری
- نوع پخش کننده
کاست
- درگاه USB
ندارد
- مانیتور جلو
ندارد
- مانیتور عقب
ندارد
سیستم هشدار دهنده
- سنسور دنده عقب
ندارد
- سیستم هشدار صوتی باز بودن کمربند
ندارد
- سیستم مسیریاب (نویگیشن)
ندارد
- سیستم خودکار پارک خودرو
ندارد
- سیستم ضد سرقت خودرو
ندارد
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.