خودرو تویوتا Highlander XLE اتوماتیک سال 2016

تویوتا هایلندر با طراحی ظاهری خود درست در ناحیه‌ی خاکستری میان خودروهای شاسی‌بلند و خودروهای کراس‌اور خشن‌تر قرار می‌گیرد و البته در این میان با جلوپنجره‌ی باز و برجستگی‌های بدنه در اطراف چرخ‌ها، شباهت انکارناپذیری با خودروهای وانت (truck) دارد. پروفایل ظاهری خودرو به طور کلی ما را به یاد تویوتا ۴Runner می‌اندازد، هر چند شانه‌های پهن‌تر آن کمی آن را از ظاهر کارتونی آخرین مدل ۴Runner دور کرده است.

پوشش‌های پلاستیکی سخت که زمانی یکی از نگرانی‌های بزرگ خریداران تویوتا هایلندر بودند حالا جای خود را به سطوح نرم و انعطاف‌پذیر با دوخت زیبا و دقیق در درزها و گوشه‌ها داده‌اند. صفحه کیلومتر خودرو حالا به لطف نمایشگر چندمنظوره‌ی اطلاعات خودرو که در وسط آن قرار گرفته، ظاهری امروزی‌تر پیدا کرده است به خصوص در مدل XLE و Limited که این صفحه بزرگتر و رنگی است. اگر چه نمایشگر لمسی ۶.۱ اینچی استاندارد این مدل که در قسمت میانی داشبورد قرار گرفته از هر دو منظر شکل و کارآیی کمی ابتدایی به نظر می‌رسد، اما نمایشگر سفارشی ۸ اینچی با گرافیک جذاب‌تر و عملکرد بهتر می‌تواند به خوبی نیاز شما را برطرف کند.

کمپانی تویوتا در کابین هایلندر محفظه‌ها و بخش‌های مختلفی را برای قرارگرفتن وسایل شخصی یا سایر لوازم سرنشینان تعبیه کرده است که یک نمونه از جالب‌ترین آن‌ها، طاقچه‌ی منحصربه‌فردی است که بر روی داشبورد خودرو سوار شده و فضای مناسبی را برای قرارگرفتن گوشی‌های هوشمند و آیتم‌های شخصی کوچک فراهم می‌کند. این بخش قسمت‌بندی‌شده تا لوازم مختلف بهتر در آن جای بگیرند و سر نخورند؛ علاوه بر این، در انتهای چپ آن قسمتی برای شارژ گوشی هوشمند شما با فیش USB در نظر گرفته شده است. اما محفظه‌ی جعبه‌ای شکلی که در پایین زیرآرنجی کنسول وسط قرار دارد، بسیار جادارتر و بزرگتر است و می‌تواند یک کیف بزرگ را به راحتی در خود جای دهد.

اگر شما انتظار فضای کابینی را دارید که بتوانید برای سفرهای طولانی روی آن حساب کنید، باید به شما هشدار بدهیم که ردیف سوم صندلی‌های تویوتا هایلندر همچنان در مقایسه با سایر رقبا برای سرنشینان بزرگسال تنگ به نظر می‌رسد. با این وجود، کودکان می‌توانند به راحتی از آن استفاده کنند و برخورداری هر سه صندلی این ردیف از پشتی‌هایی صندلی راحت، هایلندر را خودرویی مطابق با استانداردهای یک مینی‌ون نشان می‌دهد. در پشت این ردیف از صندلی‌ها، هایلندر یک فضای بار ۳۹۶ لیتری را جای داده که در صورت خواباندن صندلی‌های عقب به حداکثر مقدار ۲۳۷۰ لیتر می‌رسد که عدد متوسطی برای این کلاس به شمار می‌رود. قابلیت تنظیم برقی ارتفاع درب صندوق عقب به علاوه‌ی برخورداری از یک حافظه برای یادآوری تنظیمات ارتفاع، مزیتی بزرگ برای گاراژهایی با سقف کوتاه است.

تویوتا هایلندر در مدل‌های مختلف خود از دو پیشرانه‌ی متفاوت بهره می‌برد؛ البته این خودرو در کنار پیشرانه‌های بنزینی، دارای یک مدل با پیشرانه‌ی هیبریدی هم است. در این میان، مدل XLE تویوتا هایلندر قوی‌ترین پیشرانه‌ی این مجموعه را با حجم ۳.۵ لیتر و آرایش شش سیلندر V شکل در اختیار دارد که دارای حداکثر توان ۲۷۰ اسب بخار و حداکثر گشتاور ۳۳۶ نیوتن‌متر است. هایلندر تنها از یک گیربکس اتوماتیک شش سرعته استفاده می‌کند و هر دو مدل دیفرانسیل جلو (FWD) و تمام چرخ‌ها محرک (AWD) قابل سفارش هستند. تمامی مدل‌های هایلندر که از پیشرانه‌ی V6 استفاده می‌کنند از امسال به پکیج استاندارد بکسل خودرو مجهز شده‌اند که شامل یک رادیاتور قدرتمند برای شرایط سنگین، یک ژنراتور در کنار یک کولر نفتی می‌شود و قدرت بکسل خودرو را تا بیش از ۲۲۶۸ کیلوگرم افزایش می‌دهد.

بنا بر ارزیابی‌های آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا، مصرف سوخت ترکیبی هایلندر XLE به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر رانندگی در مدل FWD معادل ۱۱.۲ لیتر (۱۲.۴ لیتر در شهر/ ۹.۴ لیتر در بزرگراه) و در مدل AWD برابر با ۱۱.۸ لیتر (۱۳ لیتر در شهر/ ۹.۸ لیتر در بزرگراه) بوده است که ارزیابی‌های غیررسمی این اعداد و ارقام را تایید کرده است. به علاوه در تست‌های عملکرد موسسه‌ی Edmunds آمریکا، تویوتا هایلندر XLE مدل AWD موفق شد تا صفر تا ۹۷ کیلومتر بر ساعت را در ۷.۳ ثانیه سپری کند که نزدیک به یک ثانیه سریع‌تر از متوسط این کلاس به حساب می‌آید.

در تست‌های تصادف دولت آمریکا (NHTSA)، تویوتا هایلندر موفق به کسب پنج ستاره‌ی ایمنی کامل شد که شامل چهار ستاره در بخش برخورد کامل از جلو و پنج ستاره در بخش برخورد جانبی کامل می‌شود. در کنار این، موسسه‌ی ارزیابی ایمنی بزرگراه‌های آمریکا (IIHS) که به صورت خصوصی و مستقل از دولت فعالیت می‌کند، در تست‌های تصادف خود بالاترین امتیاز ممکن را در تمامی بخش‌ها حتی قسمت دشوار «برخورد گوشه‌ی جلو» (Small Overlap Front) به تویوتا هایلندر داده است تا این خودرو بتواند به عنوان «انتخاب ایمنی برتر +» از سوی این موسسه دست یابد.

هایلندر از امکانات ایمنی استانداردی از جمله سیستم کنترل کشش و پایداری، ترمزهای دیسکی ضد قفل (ABS)، کیسه‌های هوای جانبی سرنشینان جلو، کیسه‌ی هوای زانویی راننده، کیسه‌ی هوای کوسنی برای سرنشین جلو و کیسه‌های هوای پرده‌ای فول سایز اشاره کرد. همچنین دوربین دید عقب در این مدل به صورت استاندارد قرار گرفته است. در تست ترمز ناگهانی که توسط موسسه‌ی Edmunds آمریکا صورت گرفته، تویوتا هایلندر XLE AWD برای رسیدن به توقف کامل از سرعت ۹۷ کیلومتر بر ساعت، طول خط ترمز ۳۵ متر را ثبت کرد که عدد بسیار خوبی برای این کلاس محسوب می‌شود.

مدل ۲۰۱۶ تویوتا هایلندر که بیانگر گذشت سومین سال از نسل حاضر این خودرو است، یکی از مدعیان قدرتمند در میان خودروهای شاسی‌بلند کراس‌اور خانوادگی باقی مانده است. برای خریدارانی که از مدل‌های مینی‌ون خسته شده‌اند یا کسانی که به قدرت بی‌پروای یک پیشرانه‌ی V8 نیازی ندارند، تویوتا هایلندر با سه ردیف صندلی بهترین گزینه‌ی ممکن است. این خودرو در دو مدل دیفرانسیل جلو و تمام چرخ‌ها محرک عرضه می‌شود و مدل XLE آن از یک پیشرانه‌ی V6 بهره می‌برد. علاوه بر تریم XLE، چهار مدل دیگر برای این خودرو در نظر گرفته شده که لیست امکانات هر کدام می‌تواند مشتریان زیادی را به خود جذب کند.